Bób (Vicia faba)
Bób jest stosunkowo mało rozpowszechniony w naszych ogrodach. Można go wysiewać już w końcu lutego lub na początku marca, gdyż znosi temperaturę do — 3°C. Można go także uprawiać jako przedplon w inspektach i później wysadzać na miejsce stałe. Przy siewie odległość rzędów powinna wynosić 40—50 cm, w rzędach 10 cm, rozsadę sadzi się w rzędzie co 30 cm. Częste spulchnianie i obsypywanie sprzyja wzrostowi roślin. Strąki zrywa się, gdy ziarna są jeszcze zielone i miękkie. Obecnie bób nie jest tak powszechnie spożywanym warzywem jak dawniej. Ze względu na dużą wartość odżywczą jest jednak nadal cenną paszą dla zwierząt domowych.
Groch (Pisum sativum)
Ma on mniejsze wymagania glebowe niż fasola. Bardzo dobrze rośnie na glebach lekkich i próchnicznych oraz bogatych w wapń. Rozróżnia się wiele odmian grochu, które można podzielić na spożywane w stanie świeżym (cukrowe i łuskowe) lub suchym (cukrowe i łuskowe, o nasionach gładkich i pomarszczonych). W wypadku odmian cukrowych spożywa się całe mięsiste strąki, zanim ziarna osiągną normalną wielkość.
Odmiany łuskowe są mniej wrażliwe na późne przymrozki wiosenne. W związku z tym można je wysiewać od początku marca do kwietnia. Niskie odmiany można uprawiać bez podpór, odmiany wysokie natomiast wymagają stałego oparcia, np. z drucianej siatki. Siatkę ustawia się od strony zawietrznej, wówczas wiatr dociska rośliny do siatki. Odległość rzędów wynosi 30— 40 cm. W rzędach odległość roślin powinna wynosić 3—5 cm albo 5—6 cm przy siewie gniazdowym. Obsypywanie roślin i obfite podlewanie przed kwitnieniem sprzyja dobremu zawiązywaniu nasion. Stały zbiór świeżych strąków jest możliwy, jeśli siew będziemy powtarzać w odstępach 10—14-dniowych.
Szkodnik grochu—pachówka strąkóweczka — nie stanowi zagrożenia pod warunkiem przestrzegania prawidłowego zmianowania i doboru upraw współrzędnych. Większe szkody mogą wyrządzić ptaki, zwłaszcza gołębie. Jeżeli istnieje takie zagrożenie, nasiona należy umieszczać na głębokości około 5 cm, a powierzchnię gleby nakryć gałęziami. Groch, jako roślina motylkowata, nie tylko poprawia strukturę gleby i zwiększa w niej zawartość azotu, ale jest także dobrym przed-, po- i międzyplonem.
