Zioła ogrodowe
Uprawa ziół w ogrodzie ma wielorakie znaczenie. Chodzi nie tylko o zaopatrzenie w przyprawy; zioła sprzyjają rozwojowi pożytecznych o-wadów, wpływają korzystnie na rozwój roślin sąsiednich i są surowcem do wyrobu różnych preparatów roślinnych, np. naparów. Zioła stymulują przebieg różnych procesów biologicznych w ogrodzie przez cały rok. Ograniczają również występowanie chorób i szkodników. Znane od dawna gatunki ziół leczniczych i przyprawowych należą głównie do takich rodzin, jak wargowe, baldaszkowate i złożone. W mniejszym stopniu reprezentowane są rodziny: krzyżowe, motylkowate, różowate, liliowate.
Wargowe (Labiatae)
Rodzina ta, obejmująca liczne gatunki roślin leczniczych, nazywana bywa „rodziną leczniczą”. Najważniejsi jej przedstawiciele to szałwia, tymianek, rozmaryn, mięta i melisa lekarska. Rośliny te charakteryzują się obecnością bardzo małych gruczołów, umieszczonych — zależnie od gatunku — na powierzchni blaszek lub ogonków liściowych czy kwiatów, w których gromadzone są olejki lotne. Na ich obfitą produkcję wpływa silne nasłonecznienie. Ojczyzną tych roślin jest rejon śródziemnomorski, gdzie panuje krótka, bogata w opady wiosna oraz ciepłe i suche lato.
Baldaszkowate (Umbelliferae)
Do rodziny tej należą tak ważne rośliny lecznicze i przyprawowe, jak kminek, koper, trybula ogrodowa, pietruszka, lubczyk i anyż. Gromadzące się w tych roślinach olejki lotne, żywice i inne substancje aromatyczne wydzielają się dopiero po roztarciu lub zmieleniu. Wszystkie zioła z rodziny baldaszkowatych lepiej rosną w chłodnym i suchym klimacie.
Złożone (Compositae)
Z około 14000 gatunków tej rodziny wiele jest powszechnie uprawianych w ogrodach, między innymi sałata i słonecznik, także wiele kwiatów, jak np. astry i dalie. Do rodziny tej należy także rumianek i mniszek lekarski. Oprócz rumianku i mniszka duże znaczenie lecznicze i przyprawowe mają również bylica pospolita, bylica boże drzewko oraz bylica piołun.
