Istnieje kilka ras lwiej paszczy, różniących się wysokością roślin oraz wielkością kwiatów. Najpospolitsza jest lwia paszcza wielkokwiatowa (Antirrhinum majus grandiflorum), wyrastająca do 80 cm, o kwiatach dość dużych. Nadaje się zarówno na kwiat cięty, jak i na rabaty. Jeszcze lepsza na rabaty jest lwia paszcza wielokwiatowa niska (Antirrhinum majus nanum grandiflorum), która ma kwiaty takie same jak poprzednia, lecz jest o połowę niższa, a więc tworzy bardziej zwartą i jednolitą plamę barwną. Lepiej nie łączyć jej z innymi gatunkami, natomiast można łączyć grupy odmiany różnych barw. Kto chce mieć przede wszystkim efektowne kwiaty cięte, niech wybierze lwią paszczę olbrzymią (Antirrhinum majus maximum). Dorasta nawet do 100 cm wysokości i ma kwiaty prawie dwukrotnie większe od poprzednich.
Ładne są odmiany o kwiatach śnieżnobiałych, morelowych, cytrynowych, cynobrowoczerwonych i wiśniowych, często z aksamitnym nalotem. Lwia paszcza kwitnie długo — od lipca do końca jesieni; zdarza się, że jej kwiaty przykrywa pierwszy śnieg.
Lwia paszcza wymaga żyznej, niekwaśnej, stale wilgotnej gleby i słonecznego stanowiska.
Produkcja rozsady jest dość kłopotliwa. Nasiona lwiej paszczy wysiewa się w marcu do skrzynki w mieszkaniu. Gdy siewki mają 2—3 listki, pikuje się je w rozstawie 2X4 cm. Można też wysiać lwią paszczę w pierwszych dniach kwietnia na rozsadniku, ale wówczas zakwitnie nie wcześniej niż w połowie sierpnia. Zakwita mniej więcej w 16 tygodni po wysiewie.
Na miejsce stałe wysadza się rozsadę w połowie maja. Niskie odmiany sadzi się co 15 cm, średnio wysokie co 20 cm, zaś odmiany z rasy olbrzymiej co 30 cm.
Pielęgnowanie w okresie wegetacji polega przede wszystkim na regularnym podlewaniu. Gleba powinna być stale wilgotna. Dobrze jest 1—2 razy w ciągu pierwszej połowy lata zasilić rośliny płynnym nawozem.
Lwie paszcze ścinamy, gdy 3—5 dolnych kwiatów w kwiatostanie jest całkowicie rozwiniętych, pozostałe zaś — w pąkach.
Istnieje kilka ras lwiej paszczy, różniących się wysokością roślin oraz wielkością kwiatów. Najpospolitsza jest lwia paszcza wielkokwiatowa (Antirrhinum majus grandiflorum), wyrastająca do 80 cm, o kwiatach dość dużych. Nadaje się zarówno na kwiat cięty, jak i na rabaty. Jeszcze lepsza na rabaty jest lwia paszcza wielokwiatowa niska (Antirrhinum majus nanum grandiflorum), która ma kwiaty takie same jak poprzednia, lecz jest o połowę niższa, a więc tworzy bardziej zwartą i jednolitą plamę barwną. Lepiej nie łączyć jej z innymi gatunkami, natomiast można łączyć grupy odmiany różnych barw. Kto chce mieć przede wszystkim efektowne kwiaty cięte, niech wybierze lwią paszczę olbrzymią (Antirrhinum majus maximum). Dorasta nawet do 100 cm wysokości i ma kwiaty prawie dwukrotnie większe od poprzednich.
