Popularność tulipanów — niemal tak wielka jak popularność róż — jest całkowicie uzasadniona. Bajeczne barwy i kształty ich kwiatów mogą zadowolić wymagania najwybredniejszych kolekcjonerów. Zdobią działkę, dostarczają pięknych bukietów i można je pędzić w okresie zimowym.
Typy i odmiany. W ciągu dziesiątków lat hodowli otrzymano takie mnóstwo odmian, że z ich opisów powstałaby spora książka.
W handlu znajduje się obecnie kilkadziesiąt wypróbowanych odmian tulipanów z różnych grup. Aby uczynić dobry wybór, trzeba się zapoznać z katalogami roślin cebulkowych wydawanymi przez Zjednoczenie Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa. Są w nich podane dość dokładne opisy tych odmian, ścisła pora kwitnienia i pora rozpoczynania pędzenia. Omówimy tu tylko ważniejsze grupy z charakterystycznymi dla nich odmianami.
Tulipany pojedyncze wczesne. Osiągają wysokość około 30 cm. Nadają się na rabaty. Kwitną przeważnie w końcu kwietnia. Przedstawicielami tej grupy są: Briliant Star — o kwiatach średniej wielkości, jasnoszkarłatnych, z żółtoczerwoną plamą u nasady płatków (kwitnie 20 kwietnia), General de Wett — kwiaty dość duże, trwałe, pomarańczowe, u nasady żółte, pachnące (15 kwietnia); Coaleur Cardinal — kwiaty duże, ciemnoszkarłatne, z zewnątrz pokryte fioletowym nalotem woskowym (5 maja); Princes Irene — kwiaty duże, czerwonopomarańczowe (5 maja).
Tulipany pełne wczesne. Łodygi mają niższe od poprzednich (25 cm) i jeszcze lepiej nadają się na rabaty, gdyż mają trwalsze kwiaty. Kwitną w tym samym czasie. Należą do nich m.in. odmiany: Bonanza — o kwiatach dużych, czerwonych z pomarańczowymi brzegami płatków; Murillo — kwiaty białe z różowym odcieniem; Elektra — kwiaty krwisto czerwone.
Tulipany Darwina. Są dwa razy wyższe od poprzednich (do 60 cm) i kwitną w pierwszej połowie maja. Mają duże, jednobarwne kwiaty o jajowatych, nieco błyszczących płatkach. Najpopularniejsze odmiany to: Bartigon — o kwiatach dość dużych, karminowoczerwonych z białym dnem; Princes Elizabeth — kwiaty różowe; All Bright — kwiaty duże, czerwone z fioletowym dnem; Zwanenburg — kwiaty czysto białe z czarnymi pylnikami.
Tulipany Mendla. Są podobne do tulipanów Darwina, lecz nieco niższe (35—40 cm) i wcześniej zakwitają. Typową odmianą tej grupy jest Krelages Triumph, o kwiatach ciemnoczerwonych, osadzonych na sztywnych łodygach. Efektowna też jest odmiana John Gay — o kwiatach pomarańczowoczerwonych.
Tulipany papuzie. Nie powinno ich zabraknąć w kolekcji żadnego miłośnika tulipanów, gdyż są wyjątkowo efektowne. Odznaczają się ogromnymi kwiatami o fantazyjnie postrzępionych płatkach, w miarę rozkwitania rozchylających się prawie poziomo. Mają wysoką (do 60 cm), ale raczej wiotką łodygę i ciężkie kwiaty, wskutek czego na rabatach często wylęgają, zwłaszcza jeśli rosną w miejscu zacienionym. Nadają się więc głównie na kwiat cięty. Przedstawiciele tej grupy to m.in. Blue Parrot — o kwiatach średniej wielkości, fioletowych ze stalowoniebieskim odcieniem; Fantazy — o kwiatach łososiowo różowych z zielonymi wypukłymi naciekami; Orange Favourite — o kwiatach dużych, pomarańczowych z zielonymi smugami i Red Parrot, który ma kwiaty purpurowo czerwone, bardzo duże. Starą, lecz nadal popularną odmianą jest Sunshine o dużych, złotożółtych kwiatach.
Popularność tulipanów — niemal tak wielka jak popularność róż — jest całkowicie uzasadniona. Bajeczne barwy i kształty ich kwiatów mogą zadowolić wymagania najwybredniejszych kolekcjonerów. Zdobią działkę, dostarczają pięknych bukietów i można je pędzić w okresie zimowym.
