ŚCIÓŁKOWANIE

Warstwa ściółki jest bardzo skuteczną ochroną powierzchni gruntu. Materiałem tworzącym ściółkę mogą być: igliwie, torf, rozdrobniona kora, rozdrobnione gałęzie, pocięta słoma itp. Grubość warstwy zależnie od użytego materiału może wynosić 5-10 cm. Dla zabezpieczenia ściółki przed zsunięciem się konieczne jest wykonanie na powierzchni skarpy bruzdek lub dołków za pomocą różnych narzędzi. W powstałych w ten sposób nierównościach lepiej zatrzymuje się woda i lepiej opiera się warstwa ściółki.

Rowkowanie pochyłej powierzchni świeżego nasypu ułatwiające utrzymanie się warstwy ściółki lub ziemi próchnicznej.

W celu zabezpieczenia przed zdmuchnięciem przez wiatr ściółkę przykrywa się 2 – 5 centymetrową warstwą ziemi, z którą mogą być zmieszane nasiona różnych roślin, np. traw. Powierzchnię takiego umocnienia można uwałować wałem gładkim lub okołkowym, jeżeli za pomocą specjalnych urządzeń można je prowadzić po powierzchni skarpy. Zmechanizowane sposoby wysiewania nasion oraz układania ściółki ma powierzchni skarp i umacniania jej za pomocą lepiszcza bitumicznego omówiono w innym artykule.

Ze sposobów zabezpieczania przed erozją należy wymienić przykrywanie skarp warstwą słomy i przytrzymywanie jej za pomocą siatki przybijanej do wbitych kołków. Sposób ten daje dużą gwarancję ochrony przed erozją, a jednocześnie stwarza doskonale warunki do zasiedlania się różnych roślin.
Innym, bardziej złożonym sposobem jest wykonywanie na powierzchni skarpy progów z wbitych kołków i opartych o nie wiązek faszynowych. Przestrzeń między progami wypełnia się ziemią urodzajną, a po jej wyrównaniu całą powierzchnią pokrywa się warstwą ściółki.

 Sposób zabezpieczenia łatwo osuwającego się gruntu (np. piaszczystego) za pomocą wiązek faszynowych opartych na kołkach: 1 — ziemia urodzajna, 2 — ściółka, 3 — faszyna.

Powierzchnie skarp o znacznej pochyłości pokrywa się często specjalnymi sześciokątnymi płytami betonowymi z otworami umożliwiającymi wprowadzenie i utrzymanie roślinności.

 Umocnienie powierzchni skarpy o dużej pochyłości za pomocą płyt betonowych z otworami: 1 — podsypka piaskowa, 2 — ziemia urodzajna.

Powierzchnie skarp można obsadzać różnymi gatunkami roślin ogrodowych tworzących ciekawe kompozycje o dużej wartości dekoracyjnej. Do tego celu nadają się przede wszystkim różne rośliny kobiercowe o licznych płożących się pędach, silnie korzeniące się, tworzące rozłogi podziemne, kłącza itp.

Pochyła powierzchnia przeznaczona do uprawy różnych roślin może być uformowana schodkowo i umocniona za pomocą specjalnie układanych bloków kamiennych.

Umocnienie pochyłości gruntu za pomocą bloków kamiennych tworzących małe tarasy do uprawy roślin.

Na skarpach tak uformowanych uzyskuje się również dobre warunki uprawy i bardzo dobre możliwości wyeksponowania wartości dekoracyjnych sadzonych tam roślin.

Zabezpieczając skarpy należy pamiętać o niedopuszczaniu do spływania po ich powierzchni wód z terenów ponadskarpawych. W tym celu powinno się budować specjalne rynny stokowe przed krawędzią skarpy.

Rynna stokowa z elementów prefabrykowanych wykonana w części ponadskarpowej.

Zadaniem ich jest odprowadzanie wody wzdłuż skarpy. Dno rynien powinno być umocnione. Wykonywanie rynien niewzmocnionych (przepuszczalnych dla wody), zwłaszcza w pobliżu krawędzi skarpy, może prowadzić do przesycenia gruntu wodą i ścięcia skarpy.