Sadzonkowanie bylin w warunkach amatorskich jest jedną z trudniejszych metod rozmnażania tych roślin i warto ją stosować tylko w odniesieniu do rzadkich okazów, które trudno osiągnąć w inny sposób. A więc gdy np. ktoś z działkowców ma rzadki gatunek lub odmianę rośliny, której części nadziemne zdolne są do wydawania korzeni, łatwiej może nam udostępnić parę odcinków pędów niż podzielić całą roślinę. Przez sadzonki pędowe można rozmnażać m.in. astry trwałe, floksy, nawłocie, rozchodniki i macierzankę. Na sadzonki ścina się wierzchołki pędów szczytowych lub bocznych. Powinny mieć długość 5—10 cm. Tnie się ostrym nożem lub żyletką, prostopadle do pędu, 2—3 mm pod węzłem, tzn. miejscem, z którego wyrastają liście. Dolne liście obcina się pozostawiając część ogonków. Jeśli jest na działce inspekt, sadzonki najlepiej w nim umieścić, jeśli nie — umieszczamy je w skrzynce lub w większym naczyniu glinianym i ustawiamy w domu lub w altanie. Dobrze jest na 1—2 tygodnie przykryć skrzynkę kawałkiem szkła, folią lub słojem, tworząc „mini-inspekt”. Jako podłoże stosuje się piasek zmieszany pół na pół z torfem i utłoczony. W podłożu należy zrobić dołki patyczkiem, gdyż wtykając sadzonki bezpośrednio w ziemię łatwo je złamać. Na ukorzenienie się większości roślin korzystnie wpływa mgławicowe zraszanie wodą, np. za pomocą „rozpylacza” od perfum. Gdy sadzonki się ukorzenią, trzeba je przesadzić do małych doniczek.
Najlepszą porą sadzonkowania jest druga połowa maja, gdyż sadzonki zdążą się na tyle ukorzenić, że jeszcze w tym samym roku w sierpniu można będzie przesadzać je na miejsce stałe. Sadzonkując w drugim korzystnym terminie, tzn. w sierpniu, musimy się liczyć z ewentualnością przetrzymania roślin niedostatecznie ukorzenionych w mieszkaniu.
Rośliny o płożących się pędach, jak floks szydlasty, macierzanka, wiele rozchodników, można „zmusić” do wydania korzeni na pędach przed odcięciem ich od rośliny matecznej. W tym celu kępy płożących się pędów należy lekko rozgarnąć i przesypać wilgotnym kompostem lub mieszaniną wilgotnego torfu z piaskiem. Po 2—3 tygodniach tak przykryte pędy powinny się ukorzenić. Odcinamy je wówczas od rośliny matecznej i sadzimy od razu na rabaty.
Sadzonkowanie bylin w warunkach amatorskich jest jedną z trudniejszych metod rozmnażania tych roślin i warto ją stosować tylko w odniesieniu do rzadkich okazów, które trudno osiągnąć w inny sposób. A więc gdy np. ktoś z działkowców ma rzadki gatunek lub odmianę rośliny, której części nadziemne zdolne są do wydawania korzeni, łatwiej może nam udostępnić parę odcinków pędów niż podzielić całą roślinę. Przez sadzonki pędowe można rozmnażać m.in. astry trwałe, floksy, nawłocie, rozchodniki i macierzankę. Na sadzonki ścina się wierzchołki pędów szczytowych lub bocznych. Powinny mieć długość 5—10 cm. Tnie się ostrym nożem lub żyletką, prostopadle do pędu, 2—3 mm pod węzłem, tzn. miejscem, z którego wyrastają liście. Dolne liście obcina się pozostawiając część ogonków. Jeśli jest na działce inspekt, sadzonki najlepiej w nim umieścić, jeśli nie — umieszczamy je w skrzynce lub w większym naczyniu glinianym i ustawiamy w domu lub w altanie. Dobrze jest na 1—2 tygodnie przykryć skrzynkę kawałkiem szkła, folią lub słojem, tworząc „mini-inspekt”. Jako podłoże stosuje się piasek zmieszany pół na pół z torfem i utłoczony. W podłożu należy zrobić dołki patyczkiem, gdyż wtykając sadzonki bezpośrednio w ziemię łatwo je złamać. Na ukorzenienie się większości roślin korzystnie wpływa mgławicowe zraszanie wodą, np. za pomocą „rozpylacza” od perfum. Gdy sadzonki się ukorzenią, trzeba je przesadzić do małych doniczek.
