Rozmnażanie przez podział roślin

Rozmnażanie przez podział roślin.

W ten sposób można na działce rozmnażać większość bylin. Jest on łatwy i niezawodny, a rośliny kwitną normalnie w następnym roku po posadzeniu.

Większość bylin można dzielić i sadzić wczesną wiosną, zanim wznowią wegetację, lub — ostatecznie — zaraz po rozpoczęciu wzrostu, jednakże za właściwszą porę uważany jest okres po zakończeniu kwitnienia, a więc mniej więcej sierpień. Pod koniec września lepiej już nie sadzić, gdyż rośliny nie zdążą ukorzenić się dostatecznie przed zimą. Wyjątek stanowią byliny „jesienne”, które właśnie wówczas kwitną. Rozmnaża się je wiosną, ale dłużej niż inne gatunki, bo aż do połowy maja. Przestrzeganie właściwej pory sadzenia ma szczególne znaczenie wówczas, gdy rośliny są sprowadzone z daleka. Jeżeli sadzi się rośliny zaraz po ich podzieleniu, to można pozwolić sobie na większą swobodę w traktowaniu tych terminów.

Na ogół najłatwiej jest dzielić rośliny kłączowe, jak np. irysy lub konwalie. Kępy takich roślin wykopujemy, podważając je z boków widłami szerokozębnymi, i otrząsamy z ziemi. Następnie odrywamy poszczególne kłącza w miejscach najsłabszego zrośnięcia, uważając, aby każdy był zakończony liściem i miał kilka korzeni.

Równie łatwe jest dzielenie roślin o korzeniach niezbyt długich, ale licznych i obficie rozgałęzionych. Takie korzenie mają m.in. astry trwałe, ostróżki trwałe, funkie, floksy trwałe, rudbekie, liliowce, nawłocie i inne. Kępy ich również wykopujemy widłami szerokozębnymi i otrząsamy z ziemi. Odrywamy tylko części skrajne kępy, gdyż środkowe są zwykle zdrewniałe i mało żywotne.

Kępy roślin o miękkich i słabo złączonych korzeniach można rozrywać rękami, co powoduje najmniej uszkodzeń. Można przy tym pomóc sobie tępo zakończonym kołkiem — wbija się go w kilku miejscach w kępę i poruszając w obie strony rozluźnia zbitą masę korzeni.

Dzielenie roślin o korzeniach twardych i silnie złączonych wymaga użycia noża lub nawet małej ręcznej piły. Powierzchnia ran powstałych na roślinie przy cięciu lub rozrywaniu powinna przed sadzeniem rośliny lekko przeschnąć na powietrzu, a większe rany trzeba zasypać miałem z węgla drzewnego.

Dzieląc 3—4-letnią roślinę z grupy bylin wysokich i średnio wysokich można otrzymać przeciętnie 5—10 roślin.

Nieskomplikowane jest także rozmnażanie „poduszkowych” bylin skalnych. Kępy gatunków pospolitych, jak np. rozchodniki, macierzanka czy nawet rogownica, można pociąć na kostki łopatą lub ostrym nożem. Cenniejsze rośliny lepiej dzielić ostrożnie, jak poprzednio omówione byliny, aby nie zniszczyć materiału.