Rojnik, powszechnie zwany „tłustą kurą”, należy do podstawowych roślin skalnych. Gatunkiem krajowym, a więc najłatwiejszym do zdobycia, jest rojnik murowy (Sempervivum tectorum). Ma on mięsiste, szarozielone liście, na końcach czerwonawe, tworzące dość duże, prawie kuliste rozety średnicy do 15 cm. Rośnie bardzo szybko. Starsze rośliny kwitną w czerwcu—lipcu; ze środka rozet wyrastają sztywne łodygi zakończone pęczkiem gwiazdkowatych kwiatów, najczęściej żółtych lub różowych. O niezmiernie małych wymaganiach tej rośliny może świadczyć m.in. fakt, że rośnie ona często na dachach starych, wiejskich domów.
Jeszcze częściej spotykany jest u nas, jako roślina dziko rosnąca i ogrodowa, rojnik pospolity (Sempervivum soboliferum). Ma nieco mniejsze rozetki zielonych liści, które często, zwłaszcza w bardzo nasłonecznionych miejscach, mają z zewnątrz odcień brązowoczerwony.
Z gatunków nie rosnących u nas dziko na uwagę zasługuje rojnik pajęczynowaty (Sempervivum arachnoideum) o bardzo małych rozetkach (średnicy 1—2 cm), osnutych białymi włoskami przypominającymi pajęczynę. Tworzy on zwarte kępy i kwitnie karminowo.
Wymienione rojniki rosną doskonale na rabatach skalnych, nawet w większych szczelinach między kamieniami, wypełnionych piaszczystą ziemią.
Rozmnażanie rojników jest wyjątkowo łatwe, gdyż rośliny te wytwarzają krótkie rozłogi zakończone małymi rozetkami liści. Wystarczy odciąć taką rozetkę i posadzić od razu na miejsce stałe. Najlepiej rozmnażać rojniki w kwietniu i sierpniu, ale przyjmują się podczas całego okresu wegetacyjnego. Rozetki sadzi się co 10—15 cm. Zakorzeniają się bardzo szybko. Nie wymagają nawożenia i podlewania, a nadmiar wody jest nawet dla nich szkodliwy. Kępy rojnika pajęczynowa tego warto na zimę okryć liśćmi.
Rojnik, powszechnie zwany „tłustą kurą”, należy do podstawowych roślin skalnych. Gatunkiem krajowym, a więc najłatwiejszym do zdobycia, jest rojnik murowy (Sempervivum tectorum). Ma on mięsiste, szarozielone liście, na końcach czerwonawe, tworzące dość duże, prawie kuliste rozety średnicy do 15 cm. Rośnie bardzo szybko. Starsze rośliny kwitną w czerwcu—lipcu; ze środka rozet wyrastają sztywne łodygi zakończone pęczkiem gwiazdkowatych kwiatów, najczęściej żółtych lub różowych. O niezmiernie małych wymaganiach tej rośliny może świadczyć m.in. fakt, że rośnie ona często na dachach starych, wiejskich domów.
