Orliki mają kwiaty o bardzo oryginalnym kształcie: 5 płatków zakończonych u dołu ostrogami, u góry zaś tępych tworzy jakby dzwonek, pozostałe 5 natomiast, dłuższych i ostro zakończonych, otacza go luźnym „kołnierzem”. Barwy kwiatów są nie mniej oryginalne. Przeważnie innego koloru są płatki środkowe, innego — otaczające. Często spotykane są następujące zestawienia: błękitny z białym, żółty z ciemnopurpurowym, jasnofioletowy z różowym. Uprawiane są przeważnie mieszańce orlika pospolitego (Aquilegia vulgaris hybridus). Kwitną w maju — czerwcu. Dorastają do wysokości 100 cm.
Rośliny te doskonale nadają się na kwiat cięty i na rabaty bylinowe. Dekoracyjne są nawet ich liście — gładkie, o delikatnej zieleni i lekkiej budowie.
Orliki nie należą do bylin wybrednych — wymagają gleby średnio żyznej, ale dość wilgotnej, rosną dobrze zarówno w słońcu, jak i w lekkim półcieniu.
Najłatwiej rozmnażać je przez podział w sierpniu. Sadzi się wówczas co 40—50 cm, gdyż rozrastają się dość szeroko. Można też rozmnażać je z nasion, które wysiewa się na rozsadniku w kwietniu—maju, a nawet później. Na miejsca stałe można orliki przesadzić w sierpniu—wrześniu tego samego roku. Tak rozmnażane kwitną często już w roku następnym.
Orliki są bylinami krótkotrwałymi — giną zwykle po 4 latach.
Orliki mają kwiaty o bardzo oryginalnym kształcie: 5 płatków zakończonych u dołu ostrogami, u góry zaś tępych tworzy jakby dzwonek, pozostałe 5 natomiast, dłuższych i ostro zakończonych, otacza go luźnym „kołnierzem”. Barwy kwiatów są nie mniej oryginalne. Przeważnie innego koloru są płatki środkowe, innego — otaczające. Często spotykane są następujące zestawienia: błękitny z białym, żółty z ciemnopurpurowym, jasnofioletowy z różowym. Uprawiane są przeważnie mieszańce orlika pospolitego (Aquilegia vulgaris hybridus). Kwitną w maju — czerwcu. Dorastają do wysokości 100 cm.
