Łyszczec, gipsówka — Gypsophila spp.
Gipsówka ma bardzo cienkie, silnie rozgałęzione pędy, z małymi, niemal igiełkowatymi listkami, obficie pokryte drobnymi, przeważnie białymi kwiatami (stąd popularna nazwa „kaszka”). Używana jako dodatek do bukietów. Uprawiane są głównie odmiany gipsówki wiechowatej (Gypsophila paniculata) i gipsówki rozesłanej (Gypsophila repens). Pierwsze są wyższe (50—100 cm), rosnące bujnie i silnie rozgałęzione, drugie znacznie niższe (20 —40 cm), tworząc niemal darń. Kwiaty odmian w obu grupach mają barwę białą, zielonkawą, cielistą lub różową, rzadziej czerwoną. Niektóre odmiany mają kwiaty 2—3-krotnie większe niż u form typowych i pełne. Kwitną od czerwca do sierpnia.
Roślina ta zasługuje na znacznie większe rozpowszechnienie na działkach, gdyż nie tylko nadaje się na kwiat cięty (zwłaszcza na suche bukiety mieszane), ale również zdobi rabaty bylinowe. Na rabatach skalnych wygląda pięknie w zestawieniu z żółto kwitnącymi rozchodnikami i z różowymi goździkami.
Gipsówki lubią glebę wapienną, lekką i przepuszczalną. Znoszą warunki, w których większość roślin zginęłaby niechybnie, m.in. wytrzymują dobrze suszę, choć kwitną wówczas znacznie słabiej.
Rozmnażanie gipsówki jest dość kłopotliwe dla działkowców, lepiej więc kupić młode rośliny. Sadzi się je w kwietniu albo w sierpniu, odmiany niskie — co 30—40 cm, wysokie — co 60 —80 cm; wymagają dużo miejsca, gdyż silnie się rozgałęziają.
Na jednym miejscu mogą rosnąć przez kilkanaście lat.
