Jest to niziutka roślina o cienkich — rozgałęziających się pędach tworzących zwarte kępki. Kwiaty jej są drobne, lecz bardzo liczne, o pięknej, szafirowej barwie, czasem nawet jasnogranatowej. Spotyka się też odmiany o kwiatach niebieskich i różowych, ale są one mniej efektowne.
Lobelia jest rośliną typowo obwódkową. Można też z niej tworzyć wąskie rabaty. Ładnie wygląda w połączeniu z żółtymi lub pomarańczowymi aksamitkami, nagietkami, a także z roślinami o kwiatach różowych. Kwitnie od czerwca do jesieni.
Co do gleby lobelia nie ma dużych wymagań — nawet lepiej kwitnie na średnio żyznej niż na silnie nawiezionej. Wymaga dużo słońca, ale w czasie upałów kwiaty jej drobnieją i bledną.
Produkcja rozsady lobelii jest długotrwała i żmudna, m.in. dlatego, że siewki wymagają dwukrotnego pikowania, a rozmiary ich są wprost mikroskopijne. Znacznie lepiej nabyć w drugiej połowie maja gotową rozsadę, zwłaszcza doniczkową. Wystarczy wówczas kępkę rośliny wybić z doniczki wraz z bryłą ziemi i posadzić nie rozdzielając. Rozsadę sadzi się co 10 cm; obwódka ładnie wygląda tylko wówczas, gdy rośliny są zwarte i stykają się ze sobą.
Lobelia podczas suszy przestaje kwitnąć, toteż przez całe lato trzeba dbać o dostarczenie jej wody, starając się jednak podlewać ziemię, gdyż silny strumień wody z konewki niszczy kwiaty, podobnie jak zresztą długotrwałe deszcze.
Jest to niziutka roślina o cienkich — rozgałęziających się pędach tworzących zwarte kępki. Kwiaty jej są drobne, lecz bardzo liczne, o pięknej, szafirowej barwie, czasem nawet jasnogranatowej. Spotyka się też odmiany o kwiatach niebieskich i różowych, ale są one mniej efektowne.
