Jeszcze piękniejsza od poprzedniej jest lilia królewska (Lilium, regale). Osiąga taką samą wysokość, ale kwiaty ma większe, o płatkach bardziej mięsistych, od wewnętrznej strony czysto białych lub lekko kremowych, od zewnętrznej — białoróżowych, czasem czerwonawych, pąki długie, różowe. Na jednym pędzie znajduje się 5—20 kwiatów. Pachną odurzająco. Kwitnie nieco później od lilii białej — w lipcu i na początku sierpnia.
Zastosowanie i uprawa są takie same jak lilii białej, cebule jednak ze względu na ich wielkość (średnica 10—15 cm) sadzi się na głębokość 20 cm.
Chętnie uprawiana jest również lilia tygrysia (Lilium tigrinum). Wysokość jej wynosi 60—150 cm. Najbardziej znana odmiana tej lilii ma kwiaty pomarańczowocynobrowe, czasem nakrapiane, duże, o płatkach silnie odgiętych do tyłu. Na pędzie znajduje się 5—10 kwiatów, osadzonych na nieco zwisających szypułkach. Jest też odmiana o kwiatach większych, bardziej czerwonych i silniej nakrapianych. Kwitnienie przypada na lipiec i sierpień.
Lilia tygrysia stanowi zarówno bardzo efektowną ozdobę działki ( w dużej grupie), jak i nadaje się na kwiat cięty.
Jest mniej wymagająca co do gleby i stanowiska niż poprzednie gatunki, ale kwitnie obficie tylko na żyznej glebie.
Cebule sadzi się we wrześniu, co 30—40 cm, na głębokość równą ich trzykrotnej wysokości. Gatunek ten można rozmnażać z cebulek przybyszowych, które wyrastają na łodydze w kątach liści. Cebulki te odejmuje się we wrześniu i sadzi na rozsadniku w rozstawie 10X20 cm, na głębokość 5 cm. Po 2 latach przesadza się je na miejsca stałe, gdzie powinny po roku zakwitnąć.
Pielęgnowanie lilii tygrysiej jest takie samo jak białej i królewskiej.
Lilia wspaniała (Lilium speciosum), odznaczająca się nieco egzotycznym pięknem, jest mało rozpowszechniona. Czasem można ją zobaczyć w kwiaciarni. Ma duże, zwykle białe kwiaty z wieloma czerwonymi plamkami i brodawkami, płatki długości 7—12 cm, faliste i fantazyjnie wygięte do góry oraz długie, dekoracyjne pręciki. Są też odmiany o kwiatach różowych i czerwonych. W gruncie kwitną w lipcu.
Lilia ta wymaga jeszcze żyźniejszej gleby i cieplejszego stanowiska. Uprawia się ją tak samo jak poprzednie gatunki, lecz cieplej okrywa na zimę (kilkucentymetrową warstwą liści lub torfu). Rośnie słabiej i czasem wymarza. Szkodzi jej nadmiar wody z opadów zimowych.
Lilie ścina się, gdy 1—2 dolne kwiaty w kwiatostanie są całkowicie rozchylone, a górne jeszcze w pąkach.
Jeszcze piękniejsza od poprzedniej jest lilia królewska (Lilium, regale). Osiąga taką samą wysokość, ale kwiaty ma większe, o płatkach bardziej mięsistych, od wewnętrznej strony czysto białych lub lekko kremowych, od zewnętrznej — białoróżowych, czasem czerwonawych, pąki długie, różowe. Na jednym pędzie znajduje się 5—20 kwiatów. Pachną odurzająco. Kwitnie nieco później od lilii białej — w lipcu i na początku sierpnia.
