Aby lepiej poznać sposoby zakładania i pielęgnacji trawnika, warto się zaznajomić z jego historią. Pierwsze większe trawniki zakładano w Anglii. Bardzo wczesne opisy trawników pochodzą jednak z kontynentu europejskiego. Albert Magnus (1193—1280) opisywał zalety trawnika, który otaczał ogródek z ziołami leczniczymi w średniowiecznym klasztorze. Osoby świeckie i duchowne spacerowały lub odpoczywały w ogrodach, rozkoszując się widokiem kolorowej rabaty kwiatowej rosnącej pośrodku zielonego trawnika. Już wówczas doceniano kontrast, jaki tworzyła niska trawa z wysokimi kwiatami. Później Bocaccio (1330—1374) opisywał “bowling green”, czyli trawniki przeznaczone do rozgrywania różnych gier i turniejów. Jak w średniowieczu powstawały pierwsze trawniki? Pierwszymi trawnikami były zwykłe pastwiska, udeptywane i nawożone przez pasące się owce. Tak jest jeszcze i dziś na kwaśnych pastwiskach górskich, składających się z wąskolistnych traw z małą domieszką chwastów.
Później na terenach płaskich układano trawniki z kwadratowych płatów darni, zwanych “squares”. Ta metoda zakładania trawników przetrwała kilka wieków. Były one wycinane, a potem przewożone w pożądane miejsce. Taki sposób zakładania trawników nazywa się jeszcze dziś “turfing”. Przez wiele wieków metodę tę przekazywano z ojca na syna. Była ona bardzo popularna, choć często tylko przypadek decydował o wynikach. Dopiero w XVIII wieku w Anglii i na kontynencie zaczęto zakładać pierwsze trawniki przez wysiew nasion dziko rosnących kostrzew i mietlic. Do sporządzania mieszanek używano tylko nasion traw niskich. Nie wysiewano traw typowo pastewnych, a trawniki koszono krótką kosą.
Badania nad trawami do zakładania trawników rozpoczęto w 1895 r. w Stanach Zjednoczonych w Olcott Turf Gardens w Connecticut. Jako najbardziej przydatne polecano różne gatunki kostrzewy i mietlicy, a następnie wiechlinę łąkową (Poa pratensis) i jej najwartościowszą odmianę trawnikową ‘Merion’, rozpowszechnioną na całym świecie.
Wspominając historię trawnika, nie można pominąć ważnego wynalazku, który w zasadniczy sposób zmienił metody zakładania i pielęgnacji trawników. Była nim kosiarka. W 1830 r. Anglik Edwin Budding wynalazł kosiarkę bębnową (cylindryczną). Około 1900 r. skonstruowano pierwszą kosiarkę spalinową. Od momentu wynalezienia kosiarki, która tnie trawę jak nożyce, można kosić trawniki dokładnie i bez większych kłopotów. Najłatwiej i najdokładniej kosi się trawę kosiarkami spalinowymi, które obecnie są w powszechnym użyciu.
Krótko przed drugą wojną światową skonstruowano spalinową kosiarkę rotacyjną, która kosi tylko przy bardzo szybkich obrotach. Dokładność koszenia jest gorsza niż kosiarki bębnowej, lecz można nią kosić także wysoką trawę. W zasadzie jakość jej koszenia jest uznawana za wystarczającą. Dość droga kosiarka bębnowa jest nadal powszechnie używana do pielęgnacji trawników golfowych, na stadionach sportowych, jak również na tzw. luksusowych trawnikach angielskich.
Historia trawnika
