Gajlardia ma kwiaty z wypukłym środkiem, trochę przypominające małe słoneczniki. Środek ten jest zwykle ciemny — purpurowobrunatny, płatki zaś dwubarwne, brązowo-żółte. Są też odmiany o płatkach jednobarwnych — ciemnożółtych, pomarańczowych lub wiśniowobrązowych, Kwiaty osadzone są pojedynczo na cienkich łodygach wysokości do 50 cm. Kwitną obficie od lipca do października.
Gajlardia uprawiana jest przede wszystkim na kwiat cięty. W wodzie trzyma się długo — około 8 dni. Rabaty obsadzone samą gailardią wyglądają trochę smutno i nieporządnie, natomiast roślina ta świetnie nadaje się do uzupełniania rabat bylin, z którymi harmonizuje lepiej od innych kwiatów jednorocznych. Można ją zestawić np. z jastruniami, rudbekią lub nawłociami.
Wymaga żyznej, przepuszczalnej i wilgotnej gleby oraz nasłonecznionego stanowiska.
Rozsadę wysadza się na miejsca stałe po 20 maja w odstępach 20—30 cm.
Gajlardia ma kwiaty z wypukłym środkiem, trochę przypominające małe słoneczniki. Środek ten jest zwykle ciemny — purpurowobrunatny, płatki zaś dwubarwne, brązowo-żółte. Są też odmiany o płatkach jednobarwnych — ciemnożółtych, pomarańczowych lub wiśniowobrązowych, Kwiaty osadzone są pojedynczo na cienkich łodygach wysokości do 50 cm. Kwitną obficie od lipca do października.
