Floks Drummonda, floks roczny — Phlox drummondii
Floksy te niewiele różnią się wyglądem od floksów trwałych z najpopularniejszego gatunku Phlox paniculata. Mają również pięciopłatkowe, płaskie kwiaty zebrane w duże, wyprostowane wiechy. Rośliny jednak są zwykle niższe (20—40 cm wysokości), a płatki kwiatów są węższe. Ich barwy są nie mniej urozmaicone niż u floksów trwałych — są odmiany o kwiatach białych, żółtych, różowych, łososiowych, karminowych, fioletowych, brak tylko błękitnej. Często spotyka się kwiaty dwubarwne — z „oczkiem” lub z „gwiazdką”, a także odmiany pełnokwiatowe, które są jednak brzydsze od pojedynczych. Dużą zaletą floksów jest miły, delikatny zapach. Kwitną obficie od lipca do października, bez dłuższych przerw. Pewną wadą floksów jest „oklapnięcie” kwiatów w czasie deszczów, ale po 1—2 dniach bezdeszczowej pogody wracają do normalnego wyglądu.
Rośliny te nadają się zarówno do ozdobienia działki, jak i na kwiat cięty. Można je nawet wykorzystać do uzupełniania rabat bylinowych, w takich samych zestawieniach jak floksy trwałe.
Flopksy roczne wymagają żyznej i wilgotnej gleby oraz słonecznego stanowiska, choć mogą się udać w miejscu lekko zacienionym.
Chcąc zapewnić sobie wczesne kwitnienie floksów, należy kupić gotową rozsadę i posadzić ją w połowie maja, co 20—25 cm.
Można też wysiewać floksy na miejsce stałe. Sieje się w końcu kwietnia, a ponieważ nasiona kiełkują 2—3 tygodnie, wschody pojawiają się zwykle już po trwałym ociepleniu się. Jeżeli nawet rośliny wzejdą wcześniej, to na ogół nie cierpią od przymrozków. Rzędy pod siew wyznacza się co 20—25 cm, a rośliny w rzędach przerywa się tak, aby pozostały co 15—20 cm. Nasiona są bardzo drobne; na 1 m2 powinno wystarczyć 3—4 gramów. Rośliny zakwitają w 12—15 tygodni po wysiewie.