Dynia — odmiany ozdobne — Cucurbita spp.
Rośliny te nie mają specjalnych walorów dekoracyjnych, ale niektórzy miłośnicy osobliwości świata roślinnego uprawiają je ze względu na oryginalne owoce, przydatne do ozdoby wnętrz, kompozycji „martwych natur” itp. Ciekawe są np. dwie odmiany dyni olbrzymiej, a mianowicie Cucurbita maxima semiturbana i C. maxima turbaniformis, których owoce mają kształt turbanu o jednej części zielonej, drugiej — żółtej lub pomarańczowej. Największą popularnością cieszą się odmiany dyni pospolitej (Cucurbita pepo), tzw. tykwy, które mają małe owoce o kształcie gruszek, jabłek lub pomarańczy, często pokryte zgrubieniami, brodawkami itp. Dodatkową zaletą tych roślin jest ich przydatność do przykrywania nieestetycznych obiektów na działce, gdyż wyrastają do paru metrów i można je traktować jako pnącza.
Wymagają żyznej i wilgotnej gleby oraz dużo słońca. Nie należy nimi obsadzać stosów kompostowych (jak to się często spotyka), gdyż są bardzo żarłoczne.
Nasiona tych dyń wysiewa się w kwietniu, po 3 do doniczek glinianych lub plastykowych naczyń średnicy 6—8 cm, w żyzną, kompostową ziemię. Gdy mają 2 liście właściwe, przesadzamy je na działkę, ale nie wcześniej niż po 15 maja. Rośliny trzeba obsypać ziemią aż po nasadę liści.
Pielęgnowanie w ciągu lata polega na obfitym podlewaniu, odchwaszczaniu i dwukrotnym podlaniu roztworem gnojowicy lub nawozów mineralnych. Owoce dojrzewają jesienią.
