Roślina ta mało dotychczas rozpowszechniona, ma kwiaty nieco podobne do modnych kwiatów gerbery, lecz mniejsze od nich. Najczęściej uprawia się odmiany o kwiatach złocistożółtych i pomarańczowych, ale istnieją też morelowe i łososiowe; rzadsze są białe. Płatki kwiatów stulają się po południu i w dni pochmurne. Liście u nasady są dość duże i grube, na łodygach znacznie mniejsze. Roślina osiąga wysokość 20—30 cm. Kwitnie przez czerwiec, lipiec i sierpień, a jeśli jesień jest pogodna — nawet we wrześniu.
Dimorfoteka nadaje się przede wszystkim na rabaty z roślin jednorocznych; ładnie wygląda otoczona obwódką z niebieskiego ageratum albo szafirowej lobelii. Można ją też wykorzystać do uzupełniania rabat bylinowych. Jest również efektowna jako kwiat cięty.
Dimorfoteka ma duże wymagania co do ciepła, musi rosnąć na miejscu nasłonecznionym, na glebie żyznej i przepuszczalnej (nie lubi nadmiaru wody).
Nasiona wysiewa się w drugiej dekadzie kwietnia w rzędy wyznaczone co 25—30 cm. Odstępy między roślinami w rzędzie powinny wynosić 15—20 cm. Na 1 m2 potrzeba 1 gram nasion. Kwitnienie rozpoczyna się 4—6 tygodni po wysiewie. Można też wysiewać nasiona o 1—2 tygodnie wcześniej na rozsadniku, w ilości 3—5 gramów na 1 m2. Na miejsce stałe wysadza się rozsadę w pierwszej dekadzie maja, w wyżej podanych odległościach.
Roślina ta mało dotychczas rozpowszechniona, ma kwiaty nieco podobne do modnych kwiatów gerbery, lecz mniejsze od nich. Najczęściej uprawia się odmiany o kwiatach złocistożółtych i pomarańczowych, ale istnieją też morelowe i łososiowe; rzadsze są białe. Płatki kwiatów stulają się po południu i w dni pochmurne. Liście u nasady są dość duże i grube, na łodygach znacznie mniejsze. Roślina osiąga wysokość 20—30 cm. Kwitnie przez czerwiec, lipiec i sierpień, a jeśli jesień jest pogodna — nawet we wrześniu.
