Okres od późnej jesieni do wczesnej wiosny można sobie umilić przez uprawę bylin zimozielonych, które upiększają ogród o tej porze roku. Nie chodzi tu o rośliny należące do określonej grupy. Dotyczy to roślin zimozielonych, które posadzone między innymi roślinami pokrywają całe rabaty i w połączeniu ze szronem i śniegiem tworzą swoisty nastrój zimowy. W ogródku skalnym gęstą, zieloną pokrywę tworzy ukwap dwupienny (Antennaria dioica), podobnie jak Acaena buchunanii. Od strony południowej można posadzić mieszańce posłonka (Helianthe-mum hybridum) o żółtych, czerwonych i niebieskich kwiatach, następnie ubiorek wiecznie zielony (Iberis sempervirens) — roślinę obficie ulis-tnioną, o białych kwiatach, oraz różowo kwitnący goździk kropkowany (Dianthus deltoi-des). Wśród roślin skalnicowatych i gruboszo-watych liczne gatunki tworzą mocne, zwarte dywany. Dużą powierzchnię można pokryć macierzanką (Thymus praecox). Przylegające do skał i kamieni dębiki (Dryas x suendermanniij oraz kulniki sercowate (Globularia cordifolia), barwy stalowej, tworzą wrażenie ogródka alpejskiego. Zwarte kępy mięsistych liści tworzy ber-genia sercowata (Bergenia cordifolia). Na suchej i piaszczystej glebie, w lekko zacienionym miejscu oraz między płytami i kamieniami, dobrze rośnie karmnik ościsty (Sagina subu-lata).
Również zacienione miejsca pod drzewami można obsadzić zimozielonymi bylinami, trawami lub paprociami. Przykładem może być runianka (Pachysandra terminalis), roślina o wyprostowanych pędach i skórzastych, wąskich liściach, które po kilku latach tworzą gęstą warstwę wysokości do 20 cm. Pod koniec zimy ładnie wyglądają kępy kosmatki. Również wśród turzyc znajdują się gatunki, które wspólnie z paprotką zwyczajną (Poły podium vulgare) i podrzeócem żebrowcem (Blechnum spicant) tworzą ozdobny element zimowego ogrodu.
