Borówka wysoka
Gatunek ten należy do rodziny wrzosowatych i pochodzi z Ameryki Północnej. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, bagiennych (pH 4,3—5,5), o wysokim poziomie wody gruntowej. W USA uprawia się borówkę Yaccinium corymbosum na szeroką skalę; w RFN pierwszą większą plantację założył G. W. Heermann w Grethen koło Hanoweru. Doświadczenia z biodynamiczną uprawą borówki prowadzone są na plantacji w Otersen/Verden. Najczęściej uprawiana odmiana to Blauweiss-Goldtraube.
Krzewy borówki najczęściej osiągają rozmiary krzewów porzeczki, tylko niektóre odmiany są mniejsze. Ciemnoniebieskie, zebrane w grona owoce zawierają dużo witaminy A, B, i C. Borówka wysoka najlepiej rośnie i owocuje w klimacie umiarkowanym. Krzewy nie wytrzymują temperatury poniżej — 25°C, kwiaty natomiast nie są wrażliwe na przymrozki. Rośliny wymagają bardzo próchnicznej gleby bagiennej (zawierające 3,5—7% próchnicy). Można je sadzić jesienią lub wiosną. Warunkiem dobrego wzrostu jest sadzenie krzewów dwu- lub trzyletnich. Rozstawa krzewów powinna wynosić 1,2—1,5 x 3 m. Przy nawożeniu trzeba zwrócić uwagę na utrzymanie niskiej wartości pH gleby. W wielu ogrodach nadzieje na osiągnięcie wysokich plonów nie spełniają się, nie sposób bowiem szybko obniżyć pH gleby nawet przez stosowanie kwaśnego torfu lub octu. Rzadko występującą rdzę liści można zwalczyć nadmanganianem potasowym (3 g/10 l wody).
Jeśli utrzyma się właściwą kwasowość i wysoki poziom wody gruntowej, można liczyć na obfite plony owoców.
