Aster chiński, aster letni — Callistephus chinensis
Istnieje kilka typów astrów, a w ich obrębie mnóstwo odmian różniących się Wysokością roślin oraz kształtem i barwą kwiatów. Niektóre sadzone są głównie dla ozdoby ogrodu, większość jednak uprawia się przede wszystkim na kwiat cięty. Jeżeli chodzi o budowę kwiatów, to rozróżnia się kilka grup, z których najpopularniejsze są astry igiełkowe, o długich, bardzo wąskich płatkach, astry chryzantemowe, również o płatkach długich, lekko skręconych, przypominających wąskie wstążeczki, oraz astry peoniowe o płatkach krótszych, szerszych i wygiętych ku górze. Średnica kwiatów: od 5 do 12 cm. Barwy astrów są wyjątkowo piękne i urozmaicone — różowe w różnych odcieniach, karminowe, szkarłatne, niebieskie, fioletowe (od pastelowych do zupełnie ciemnych), a także i białe.
Na kwietniki i rabaty nadają się astry niskie (karłowe) wyrastające do 30 cm; są one dość silnie rozkrzewione, zwykle mają niewielkie (średnicy 4 cm), lecz pełne kwiaty, obficie pokrywające rośliny. Na rabaty i na kwiat cięty nadają się astry średnio wysokie, wyrastające do 45 cm. Astry wysokie (do 80 cm) nadają się wyłącznie na kwiat cięty. Astry cięte trzymają się w wodzie długo — ponad tydzień.
Uprawa astrów nie jest trudna, są one jednak wymagające. Udają się tylko w miejscach słonecznych, na żyznej, pulchnej, średnio wilgotnej glebie. Gleba ta powinna być nawieziona obornikiem nie później niż na rok przed uprawą tych roślin. Świeżego obornika astry nie znoszą i chorują wówczas na fuzariozę. W roku sadzenia astrów można zastosować tylko kompost w ilości 3—5 kg na 1 m2.
Nasiona astrów można wysiewać w połowie kwietnia na rozsadniku obudowanym deskami. Na wyprodukowanie 1000 sztuk rozsady potrzeba około 5 gramów nasion.
Na miejsca stałe sadzi się rozsadę w rzędy wyznaczone co 30 cm, umieszczając w rzędach: niskie co 20 cm, średnio wysokie co 25 cm, wysokie zaś co 30 cm. Astry zakwitają w 16 tygodni po wysiewie.
Kwiaty ścina się, gdy są całkowicie rozwinięte.