Astry trwałe mają kwiaty o budowie podobnej do stokrotki, fioletowe (w wielu odcieniach), niebieskie, białe, różowe, a nawet karminowe, zależnie od odmiany, zebrane w duże, luźne kwiatostany. Najpopularniejsze są dwa gatunki, a mianowicie aster gawędka (Aster amellus), wysokości 40—80 cm, kwitnący od końca sierpnia do końca października, oraz niższy od niego aster karłowy (A. dumosus), wysokości 20—50 cm, kwitnący od połowy września do końca października. „Oryginałem” wśród astrów, znanych jako kwiaty jesienne, jest aster alpejski (A. alpinus), który kwitnie w maju i ma pędy zakończone tylko jednym dużym kwiatem. Osiąga on zaledwie wysokość 25 cm.
Odmiany uprawne dwóch pierwszych gatunków doskonale nadają się do tworzenia grup i rabat bylinowych. Ładnie wyglądają w zestawieniu z dzielżanami. Można je też sadzić przy ogrodzeniach i wykorzystać jako tło dla niższych roślin, gdyż silnie się rozkrzewiają.
Wielkimi zaletami astrów trwałych są: duża żywotność i nie-wybredność co do warunków uprawy. Dobrze rosną na wszystkich glebach z wyjątkiem zbyt suchych i podmokłych. Można je sadzić w miejscach słonecznych i półcienistych, nie lubią tylko stanowisk silnie zacienionych. Przeciętne zimy znoszą dobrze i nie wymagają okrywania.
Najłatwiej rozmnażać astry przez dzielenie roślin, gdyż tworzą u nasady starych pędów pąki, z których wyrastają nowe pędy. Egzemplarze silnie rosnące można dzielić co 3 lata, słabiej rosnące co 5—6 lat. Robimy to w kwietniu albo w sierpniu. Aster karłowy może być dzielony i przesadzany w każdym miesiącu okresu wegetacji. Rozstawa zależy od wzrostu odmiany: astry wysokie sadzimy w rozstawie 80X80 cm, średnio wysokie — 50X50 cm, niskie — 20 X 20 cm.
Ponieważ astry silnie wyczerpują glebę ze składników pokarmowych, trzeba je wiosną każdego roku zasilić mieszanką nawozów mineralnych albo pokryć powierzchnię między roślinami kompostem.
Astry trwałe mają kwiaty o budowie podobnej do stokrotki, fioletowe (w wielu odcieniach), niebieskie, białe, różowe, a nawet karminowe, zależnie od odmiany, zebrane w duże, luźne kwiatostany. Najpopularniejsze są dwa gatunki, a mianowicie aster gawędka (Aster amellus), wysokości 40—80 cm, kwitnący od końca sierpnia do końca października, oraz niższy od niego aster karłowy (A. dumosus), wysokości 20—50 cm, kwitnący od połowy września do końca października. „Oryginałem” wśród astrów, znanych jako kwiaty jesienne, jest aster alpejski (A. alpinus), który kwitnie w maju i ma pędy zakończone tylko jednym dużym kwiatem. Osiąga on zaledwie wysokość 25 cm.
