Wapno glonowe
Przy francuskim brzegu Atlantyku, w Bretanii i Normandii, w ciągu tysiącleci wytworzyły się ogromne rafy wapienne. Powstały one z przesyconych związkami wapnia plech krasnorostów Lithotamnium calcareum, w wodzie ogrzewanej przez Golfstrom, na głębokości od 20 do 100 m. Krasnorosty te z powodu czerwonego zabarwienia zwane są też glonami koralowymi. Pod wpływem powietrza ich czerwona barwa zmienia się na jasnoszarą.
Krasnorosty są formami osiadłymi, żyją na skałach w głębi mórz, przyrośnięte do podłoża chwytnikami. Utworzone przez nie rafy, osiągające często setki metrów grubości, eksploatuje się obecnie za pomocą małych statków. Krasnorosty mają strukturę gruboziarnistą. Po wydobyciu suszy się je (zawartość wody zmniejsza się z 20 do 5%), następnie czyści i miele uzyskując preparat w postaci pylistej. Głównym jego składnikiem jest węglan wapniowy pochodzenia organicznego, znaczna jest też zawartość magnezu. Zawiera także wiele cennych mikroskładników, w proporcjach podobnych jak w wodzie morskiej. Ponadto wykazuje bogate życie mikrobiologiczne. Rolnicy bretońscy od kilku wieków wykorzystują taką mączkę, nazywaną przez nich „maerl”, jako nawóz i paszę dla zwierząt. Kiedy opracowano jej produkcję na skalę przemysłową, wyraźnie zwiększyło się jej zużycie w krajach zachodniej i środkowej Europy. Preparaty z krasnorostów nie powinny być pomijane w rolnictwie ani ogrodnictwie, zwłaszcza w uprawach specjalnych. Sprzedawane są pod nazwą Algomin. Stosować je można różnie i wielostronnie. Wapno glonowe rozsiewane po powierzchni gleby poprawia jej strukturę i gospodarkę wodną. Pod wpływem Algominu w glebie zwiększa się wydatnie zawartość wapnia, magnezu, jak również wzrasta ilość mikroskładników wbudowanych w różne kompleksowe związki organiczne.
Niedobory wielu składników w glebie można uzupełnić Algominem, np. stosowanym w postaci roztworu. Preparaty z krasnorostów stosowane są też do dolistnego nawożenia drzew owocowych; po raz pierwszy użyto ich w ten sposób w północnych Włoszech. W RFN znany jest Algomin pylisty. Można go rozsiewać ręcznie lub za pomocą opylaczy. W ten sposób łatwo można opanować choroby wywoływane przez grzyby, jak chociażby zarazę ziemniaka, powodowaną przez Phytophtora infestam, a także zwalczać szkodliwe owady. Drobno zmielony proszek przenika do wnętrza organizmu szkodnika i powoduje jego śmierć przez odwodnienie. W razie masowego wystąpienia chorób czy szkodników zabieg trzeba kilkakrotnie powtórzyć. Powstające na liściach białe plamy nie są objawem chorobowym i szybko znikają. Środek ten nie jest fitotoksyczny. Jeżeli stosuje się go po raz pierwszy w celu zwiększenia zawartości, to dawka, zależnie od pH, powinna wynosić 800—1200 kg/ha. Jeśli preparatu używa się corocznie, wystarczy 200—300 kg/ha. Do opylania roślin potrzeba 35—50 kg/ha, a do opryskiwać stosuje się ciecz w stężeniu 2,5%. Podczas opryskiwania należy uważać, aby do pompy opryskiwacza nie dostały się ziarna piasku.
O możliwości dodawania wapna glonowego do kompostu wspomniano już wcześniej.
