Surowe sole potasowe
W ciężkich glebach środkowej Europy nie występują niedobory potasu. Gleby te powstały z wietrzenia skaleni, miki i hornblendy, toteż zawierają dużo tego pierwiastka, który można udostępnić dla roślin za pomocą odpowiednich zabiegów uprawowych. Na przykładzie skalenia, który zawiera 17% K2O, 18% Al2O3 i 64—65% SiO2, widać, jakie tkwią w nim rezerwy. Mimo to w uprawach ogrodniczych rośliny bardzo często cierpią na skutek niedoboru potasu, zwłaszcza tam, gdzie rzadko nawozi się obornikiem i prawie wcale nie stosuje gnojówki (1 m3 gnojówki bydlęcej zawiera około 15 kg potasu). W ogrodzie niedobór ten można łatwo usunąć przez stosowanie bogatego w potas popiołu drzewnego, który dodaje się do kompostu lub rozsypuje po powierzchni gleby.
W ogrodnictwie towarowym używa się bezchlorowej kalimagnezji, która zawiera 28% potasu i 9% magnezu w formie siarczanowej. Kalimagnezja nie jest obecnie produkowana w Polsce, a nawozem o podobnym działaniu jest siarczan potasowy zawierający około 50% K2O. Najekonomiczniejszym sposobem stosowania tego nawozu jest dodawanie go do pryzmy kompostowej, w której przechodzi on w formę łatwo przyswajalną dla roślin. Nie powinno się dodawać więcej niż 10 kg na 1 m3 kompostu. Większe dawki mogą powodować zakłócenia procesów rozkładu materii organicznej.
