W wielorzędowej uprawie malin odległość między rzędami powinna wynosić 1,5—2m. Dla jak najlepszego wykorzystania światła rzędy powinny przebiegać w kierunku północ-południe. Odległość w rzędach, zależnie od odmiany, powinna wynosić 0,5—0,8 m. Ze względu na płytki system korzeniowy nie należy sadzić malin zbyt głęboko, gdyż utrudnia to wyrastanie młodych pędów. Maliny prowadzi się przy drutach. W tym celu trzeba sporządzić specjalne rusztowanie. Najlepiej wykonać je z dwumetrowych rurek metalowych, o średnicy około 2 cm; od góry na wysokości 10 i 80 cm należy do nich przyspawać płaskownik długości 35 cm, z dwoma otworami odległymi od siebie o 30 cm. Rury szczelnie zamknięte od góry, betonuje się w ziemi, co 10—12 m, tak głęboko, aby ostatnie dwa druty znajdowały się na wysokości 1,4 m. Druty przeciąga się także przez pozostałe płaskowniki z otworami. Do palików potrzebne są podpory, zwłaszcza na końcach rzędu*. Wówczas także w dolnej części pędy mają pod dostatkiem światła i mogą normalnie owocować. Odrosty korzeniowe wyrastające poza pas szerokości około 30 cm należy regularnie usuwać, gdyż rośliny rosnące zbyt gęsto są bardziej narażone na choroby i szkodniki.
Jeżeli sadzi się maliny jesienią, to pędy należy skrócić do 50 cm, a jeżeli wiosną do 30 cm. Po zbiorze owoców usuwa się pędy, które owocowały, oraz wszystkie słabe i cienkie. Ścina się je jak najniżej. Na jednym krzewie powinno zostać 6—8 silnych i zdrowych pędów. Pędy przywiązuje się do drutów. Uszczykiwanie młodych pędów na wiosnę wpływa korzystnie na równomierne dojrzewanie i wielkość owoców. Jeżeli w czasie zbioru panuje dłuższa susza, konieczne jest nawadnianie roślin. Ponieważ malina tworzy silny system korzeniowy, z którego wyrastają liczne młode pędy, może w niedługim czasie stać się uciążliwym chwastem. Należy więc dobrze się zastanowić nad wyborem miejsca pod krzewy tego gatunku.
