Występowanie i wymagania
Do rodzaju Ribes należy około 150 gatunków rosnących dziko na półkuli północnej. Gatunki te można spotkać na średnich szerokościach geograficznych, na terenach podgórskich i górskich, a na północy także na nizinach. Uprawiane dziś odmiany pochodzą bezpośrednio od 5 gatunków lub ze skrzyżowań gatunków, mianowicie Ribesia (porzeczka biała i czerwona) i Coreosma (porzeczka czarna). W związku z tym mają specyficzne właściwości i wymagania uprawowe. Można je uprawiać w surowych warunkach klimatycznych i siedliskowych. Jako przedstawiciele rodziny skalnicowa-tych (Saxifragaceae), wpływają dodatnio na strukturę gleby, co można stwierdzić po ich wykarczowaniu.
Cechy odmianowe
Najważniejsze obecnie uprawiane odmiany (ponad 150) najlepiej omawiać grupami według pochodzenia; ułatwia to określenie ich wymagań uprawowych. Do gatunku Ribes rubrum, pochodzącego z lasów zachodnioeuropejskich, czyli z klimatu łagodnego, zalicza się wcześnie dojrzewające i wrażliwe na choroby następujące odmiany: ‘Wersalska’, ‘Heros’, ‘Kirschjohannis-beere’, ‘Kritzendorfer’, ‘Faysa Płodna’ i ‘Red Lake’ oraz wszystkie odmiany białe o słodkich owocach*. Rosnący na północy gatunek Ribes spicatum obejmuje odmiany o mniejszych wymaganiach, jak ‘Houghton Castle’ i ‘Jonkheer van Tets’. Do zadomowionego w górach Eurazji gatunku porzeczki skalnej (Ribes syhestre) można zaliczyć odporniejsze i bardziej rozpowszechnione odmiany, jak ‘Holenderska Czerwona’, ‘Erstling aus Vierlanden’ i ‘Biała z Jiiterbog’, a od gatunku Ribes multiflorum pochodzą odporne i późno dojrzewające odmiany ‘Macherauchs’, ‘Heinemanns Rote Spatlese’ i ‘Rondom’. Bardziej wrażliwe na mróz odmiany porzeczki czarnej pochodzą od gatunku Ribes nigrum, którego ojczyzną są wilgotne lasy auro-azjatyckie.
