Pochodzenie
Ze względu na wszechstronne wykorzystanie owoców porzeczka zajmuje pierwsze miejsce wśród uprawianych roślin jagodowych. Botaniczna nazwa Ribes pochodzi od arabskiego słowa „ribas”, które oznacza kwaskowaty i orzeźwiający napój, sporządzany z rabarbaru przez Arabów zamieszkujących Liban. Kiedy w 711 roku Arabowie zdobyli Hiszpanię, odkryli w górach krzew, z którego owoców zaczęli sporządzać napój podobny do znanego im wcześniej ribas. Krzew otrzymał podobną nazwę, zaakceptowaną przez średniowiecznych przyrodników. Jeszcze dziś w Austrii nazywa się porzeczki Ribisel. Na pozostałym niemieckojęzycznym obszarze nazwa Johannisbeere przyjęła się w XVI wieku. Związana ona była z okresem dojrzewania owoców (około 24 czerwca, czyli św. Jana). Poprzez Francję i Anglię porzeczki rozpowszechniły się powoli w całej Europie.
Właściwości lecznicze
Ze względu na dużą wartość zdrowotną porzeczkę uznano za roślinę leczniczą pod koniec XIV wieku. Porzeczkę czarną opisano po raz pierwszy w 1460 roku, a białą prawdopodobnie wyhodowano w Anglii w XVI wieku. Czerwona porzeczka zawiera substancje pobudzające trawienie, czyszczące krew i poprawiające wygląd skóry. Porzeczka czarna zawiera dużo potasu, działa moczopędnie, pomaga w leczeniu gośćca, reumatyzmu i przeziębienia. Dzięki wysokiej zawartości witaminy C sok owoców, a także herbata z liści są cenionymi napojami leczniczymi.
