Odmiany karłowe żywotnika zachodniego — Thuja occidentalis
Odmiany takie można spotkać w zabytkowych parkach, gdzie zostały użyte do kompozycji geometrycznych (tzw. parterów) i wyglądają jakby były silnie przystrzyżone. Należą do nich:
Odmiana kulista i kulista zwarta (Thuja occidentalis globosa i T. o. globosa compacta), które osiągają wysokość i średnicę najwyżej 1,5 m, tworzą prawie regularne kule (druga z nich jest mniejsza i jeszcze gęściej ugałęziona).
Odmiana spłaszczona (Thuja occidentalis umbraculifera); różni się od poprzednich tym, że rozrasta się bardziej na boki, jest niższa i ma ciemniejsze zabarwienie.
Odmiana kolumnowa (Thuja occidentalis columna); jest znacznie wyższa od poprzednich (około 3 m) i wygląda jak wąski, tępo zakończony słup.
Żywotniki znoszą doskonale warunki miejskie, są niewybredne co do gleby i zupełnie wytrzymałe na mróz. Dobrze się przyjmują po przesadzeniu. Wymienione odmiany nie wymagają cięcia, gdyż mają z natury piękny, regularny pokrój i nie rozrastają się silnie, a więc nie sprawiają żadnego kłopotu, co jest cenną ich zaletą.
Odmiany takie można spotkać w zabytkowych parkach, gdzie zostały użyte do kompozycji geometrycznych (tzw. parterów) i wyglądają jakby były silnie przystrzyżone. Należą do nich:
