Migdałek jest faworytem miłośników kwiatów. Sprawia to wyjątkowy wdzięk jego kwiatów, podobnych do małych, pełnych różyczek o cukierkowej, różowej barwie. Kwiaty te osadzone są gęsto wzdłuż rózgowatych, wyginających się nieco pod ich ciężarem pędów. Wyglądają prześlicznie w ogrodzie i w wazonie. Można przyspieszyć kwitnienie, umieszczając w mieszkaniu gałązki pod koniec zimy (tak, jak forsycję). Normalną porą kwitnienia jest koniec kwietnia i początek maja. Niektórzy działkowcy starają się nabyć migdałki pienne, to znaczy szczepione na wysokim pniu, jednak bardziej zalecane są formy krzewiaste, które wyglądają naturalnie i lepiej znoszą mrozy.
Migdałek najsilniej rośnie i kwitnie na glebie żyznej, dość wilgotnej, od dawna uprawianej. Nie udaje się na piaskach i glebach ciężkich, podmokłych. Ponadto lubi miejsca zaciszne i słoneczne. W ostre zimy może przemarznąć, lepiej więc nad korzeniami usypać kopczyk z ziemi, a w wschodniej części kraju — nawet owinąć krzew słomą. Migdałki przycina się według zasad stosowanych do krzewów II grupy, lecz rzadziej (co 3—4 lata) i słabiej, gdyż kwiaty osadzone są na całej długości pędów.
Migdałek jest faworytem miłośników kwiatów. Sprawia to wyjątkowy wdzięk jego kwiatów, podobnych do małych, pełnych różyczek o cukierkowej, różowej barwie. Kwiaty te osadzone są gęsto wzdłuż rózgowatych, wyginających się nieco pod ich ciężarem pędów. Wyglądają prześlicznie w ogrodzie i w wazonie. Można przyspieszyć kwitnienie, umieszczając w mieszkaniu gałązki pod koniec zimy (tak, jak forsycję). Normalną porą kwitnienia jest koniec kwietnia i początek maja. Niektórzy działkowcy starają się nabyć migdałki pienne, to znaczy szczepione na wysokim pniu, jednak bardziej zalecane są formy krzewiaste, które wyglądają naturalnie i lepiej znoszą mrozy.
