Krzew ten ma bardzo dekoracyjne liście nie opadające na zimę, ciemnozielone, kolczasto ząbkowane i jakby pokryte lakierem. Jesienią nabierają czerwonego „mahoniowego” odcieniu (stąd nazwa). Zdobią go także grona ciemnogranatowych owoców, przypominających czarne jagody. Nadaje się m.in. na niskie żywopłoty. Gałązki mahonii mogą być dodawane do suchych wiązanek, ale najładniej wyglądają w kompozycji ze świerkiem, jemiołą i barwnymi świecami przeznaczonymi na stół wigilijny.
Dużą zaletą mahonii są małe wymagania. Dobrze rośnie na przeciętnej glebie (choć lepiej na żyznej i próchniczej), a także w miejscach zacienionych — pod drzewami i krzewami. Na mrozy jest całkowicie wytrzymała, czym przewyższa większość zimozielonych krzewów. Tylko w bezśnieżne i wietrzne zimy liście jej brunatnieją.
Krzew ten łatwo nabyć w szkółkach, ale jest on też jednym z nielicznych, które można rozmnażać na działce z nasion. Należy je wysiać zaraz po zbiorze, we wrześniu, gdyż przesuszone źle kiełkują. Młode siewki należy przepikować, sadząc w rozstawie 20X10 cm, a po roku rośliny przyciąć, aby się lepiej rozkrzewiły. Mahonię zakupioną w szkółce sadzi się późną wiosną. Krzew ze sporą bryłką korzeniową lepiej znosi przesadzanie.
Krzew ten ma bardzo dekoracyjne liście nie opadające na zimę, ciemnozielone, kolczasto ząbkowane i jakby pokryte lakierem. Jesienią nabierają czerwonego „mahoniowego” odcieniu (stąd nazwa). Zdobią go także grona ciemnogranatowych owoców, przypominających czarne jagody. Nadaje się m.in. na niskie żywopłoty. Gałązki mahonii mogą być dodawane do suchych wiązanek, ale najładniej wyglądają w kompozycji ze świerkiem, jemiołą i barwnymi świecami przeznaczonymi na stół wigilijny.
