Jeżyna – Właściwości i wymagania siedliskowe
W połowie lipca dojrzewają czarne owoce jeżyny, które od dawna cenione są jako lekarstwo w chorobach serca i układu krążenia. Odznaczają się dużą zawartością witamin A, B i C oraz żelaza. Zawierają więcej magnezu niż którekolwiek z owoców wszystkich gatunków roślin sadowniczych. Słońce ma zasadniczy wpływ na wielkość plonu i aromat owoców, dlatego krzewy jeżyny sadzi się w miejscach ciepłych i dobrze nasłonecznionych. Pełną dojrzałość poznaje się po fioletowym zabarwieniu dna kwiatowego i łatwym od niego odchodzeniu owoców. Podczas chłodnej i deszczowej pogody owoce są małe, niedojrzałe i bez aromatu. Okres zbioru jeżyn trwa aż do początku października. Jeżyny nie mają zbyt dużych wymagań glebowych. Krzewy dobrze rosną na piaszczystych, a nawet kamienistych glebach lub na ubogich pastwiskach. Z dobrze pielęgnowanych roślin można zebrać około 5,5 kg owoców z krzewu lub od 40—120 kg ze 100 m2. Liczne kolce na pędach, szypułkach i nerwach liści oraz wrażliwość na silne mrozy nie powinny zniechęcać nas do uprawy tego gatunku. Na szczęście bardzo silne mrozy, od — 15 do — 30°C, występują tylko raz na mniej więcej 11 lat. Znane są zresztą odmiany, których pędy znoszą nawet tak niską temperaturę. Pędy odmian wrażliwych późną jesienią przygina się do ziemi i przykrywa liśćmi, słomą lub gałęziami świerkowymi. Gruba warstwa śniegu chroni je dobrze przed szkodami mrozowymi. W razie przemarznięcia pędów traci się plon tylko w jednym roku, bowiem z szyjki korzeniowej, która nie przemarza, wyrastają nowe pędy, zdolne do owocowania w roku następnym. Ze względu na późne kwitnienie kwiaty nie są narażone na przymrozki wiosenne. Jednak bardzo silne przymrozki w maju mogą uszkodzić młode pędy, które skrócone aż do nie uszkodzonej części, bardzo szybko odrastają.
