Jest to jeden z najwartościowszych krzewów iglastych dla działek, a nawet dla ogródków skalnych. Gatunek ten zupełnie nie przypomina jałowców rosnących w naszych lasach. Jego igły są bardzo krótkie, u większości odmian łuskowate, a gałązki, gęsto pokryte krótkimi pędami, ścielą się po ziemi. Na polecenie zasługuje odmiana Douglasa (J. h Douglasai). Pędy jej, pokryte stalowoniebieskimi łuskami tworzą niskie kobierce. Interesująca jest też odmiana pierzasta (J. h Plumosa), która różni się od poprzedniej bardziej wzniesionymi gałązkami i szpilkowatymi igłami odstającymi od pędu, który ma wskutek tego wygląd „puszysty”. U obu wymienionych odmian igły nabierają jesienią brązowawej barwy. Jest to objaw normalny i nie powinien nasuwać obaw o stan zdrowia tych pięknych krzewów.
Jałowiec płożący ma niewielkie wymagania. Doskonale znosi nasze zimy i dobrze rośnie nawet na suchych i piaszczystych glebach. W miejscach słonecznych czuje się znacznie lepiej niż w zupełnie zacienionych. Jałowca tego nie przycina się, aby nie psuć jego pięknego pokroju. Należy tylko usuwać u nasady suche lub uszkodzone pędy.
Jest to jeden z najwartościowszych krzewów iglastych dla działek, a nawet dla ogródków skalnych. Gatunek ten zupełnie nie przypomina jałowców rosnących w naszych lasach. Jego igły są bardzo krótkie, u większości odmian łuskowate, a gałązki, gęsto pokryte krótkimi pędami, ścielą się po ziemi. Na polecenie zasługuje odmiana Douglasa (J. h Douglasai). Pędy jej, pokryte stalowoniebieskimi łuskami tworzą niskie kobierce. Interesująca jest też odmiana pierzasta (J. h Plumosa), która różni się od poprzedniej bardziej wzniesionymi gałązkami i szpilkowatymi igłami odstającymi od pędu, który ma wskutek tego wygląd „puszysty”. U obu wymienionych odmian igły nabierają jesienią brązowawej barwy. Jest to objaw normalny i nie powinien nasuwać obaw o stan zdrowia tych pięknych krzewów.
