Hortensja drzewkowata — Hydrangea arborescens
Jest to jeden z najefektowniejszych krzewów ozdobnych, ceniony także dlatego, że okrywa się kwiatami w lipcu i sierpniu, gdy większość krzewów zakończyła kwitnienie. Wyrasta do 1 —1,5 m (odpowiednia wysokość na działce) i tworzy dość szerokie luźne krzewy o dużych, jajowatych liściach. Charakterystyczną cechą hortensji jest występowanie dwóch typów kwiatów w jednym kwiatostanie: kwiaty normalne, które wykształcają nasiona, są drobne i niepozorne, kwiaty zaś płonne są znacznie większe i efektowniejsze. Im więcej kwiatów płonnych znajduje się w kwiatostanach, tym dekoracyjniej wygląda krzew. Dlatego najlepiej postarać się o odmianę wielkokwiatową (H. arborescens grandiflora), która ma prawie wszystkie kwiaty płonne, tworzące duże, półkoliste kwiatostany średnicy 10—20 cm. Na początku kwitnienia mają barwę zielonkawobiałą, później stopniowo bieleją, a czasem nieco różowieją.
Krzew ten można posadzić na działce od strony drogi głównej lub w miejscu wypoczynku, łącząc ewentualnie z gatunkami wcześniej przekwitającymi.
Hortensja drzewkowata jest dość wytrzymała na mróz. W zachodniej i południowo-zachodniej części kraju nie wymaga żadnego zabezpieczenia na zimę, w zimniejszych rejonach pożądane jest okrywanie przyziemnych części pędów ziemią lub liśćmi. Zmarznięcie samych pędów nie ma zresztą znaczenia, gdyż corocznie wyrastają i kwitną nowe. Hortensja ta ma natomiast duże wymagania co do gleby; dobrze rośnie i kwitnie tylko na glebach żyznych i próchniczych. Nie znosi podmokłych glin i innych gleb trudno się nagrzewających. Gleba powinna być stale wilgotna, toteż podczas parodniowej nawet suszy konieczne jest podlewanie. Hortensja drzewkowata może rosnąć w miejscach słonecznych i półcienistych. Przycina się ją jak inne krzewy I grupy.