Drzewa liściaste
Jesion (Fraxinus excelsior) jest drzewem wysmukłym, choć silnie rosnącym. Na glebach wilgotnych może osiągnąć wysokość nawet 40 m. Lepiej rośnie na otwartej przestrzeni niż w grupach. Gatunek ten najczęściej można spotkać w dolinach i nad brzegami rzek.
Klon jawor natomiast (Acer pseudoplalanus) tworzy szerokie, kuliste i gęste korony. Lubi suche i ciepłe, wyżej położone tereny oraz gleby bogate w wapń. Nie znosi gleb podmokłych. Jesienią, dzięki żółtozłotym liściom, jest charakterystycznym elementem krajobrazu dużych obszarów. W ogrodach szczególnie chętnie jest sadzona piękna odmiana czerwonolistna klonu zwyczajnego — Acer platanoides ‘Faassens Black’.
Spośród drzew dużych do formowania najlepiej nadaje się lipa. Jej miękkie drewno od dawna wykorzystywano w rzeźbiarstwie, a także do wyrobu różnych przedmiotów codziennego użytku, dzięki czemu lipa jest ściśle związana z kulturą człowieka. Jest szczególnie chętnie sadzona przed zagrodami chłopskimi lub w sąsiedztwie kaplic i cmentarzy. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos), która wcześnie rozpoczyna wegetację, jest wrażliwa na mróz i ma większe wymagania siedliskowe niż lipa drobnolistna (Tilia cordata).
Chłodniejszy klimat terenów północnych i górskich bardzo odpowiada bukowi zwyczajnemu (Fagus syhatica). Wolno stojące drzewa osiągają bardzo duże rozmiary. W parkach szczególnie dekoracyjnie wyglądają ogromne kopuły koron czerwonolistnych odmian buków (Fagus syhatica ‘Cuprea’).
Zupełnie inny obraz tworzą silne dęby. Dotyczy to głównie dębu szypułkowego (Quercus robtir) i dębu bezszypułkowego (Quercus petraeaj. Drzewa tych gatunków szczególnie okazale prezentują się na terenach północnej i zachodniej Europy. Bardzo piękne są dęby czerwonolistne: dąb czerwony (Quercus rubra) i dąb szkarłatny (Quercus coccinea). Oba te gatunki pochodzą z USA i trafiły do Europy pod koniec ubiegłego stulecia. Żadne drzewo nie ma tyle uroku, co zwykła brzoza (Be tułapendula), a poza tym ma ona skromne wymagania. Przepięknie wygląda las z charakterystyczną dla brzóz bielą pni. Ciemniejszy koloryt ma kasztanowiec (Aesculus hippocastanum), co podkreślają jeszcze jesienią ciemne kasztany. Tylko białe kwiaty przez krótki czas wiosną nadają temu drzewu jaśniejszy odcień. Na koniec warto jeszcze wymienić jarząb pospolity (Sorbus aucuparia). Ma on nie tylko ozdobne liście i kwiaty, ale przede wszystkim przepiękne owoce, które mają walory zarówno ozdobne, jak i użytkowe.
