Drzewa iglaste
W odróżnieniu od drzew liściastych drzewa iglaste stanowią zupełnie odmienny element dekoracyjny ogrodu. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na różnorakie zastosowanie, ich wszechstronną użyteczność w ogródku oraz bogactwo form i gatunków. Obecnie w szkółkach można kupić najróżniejsze gatunki iglaków — od olbrzymiej sekwoi do karłowych krzewów w pojemnikach i doniczkach. Tam gdzie rabata bylinowa sprawia dużo kłopotów, można posadzić iglaki. Nadają się też na gęste żywopłoty lub mogą rosnąć pojedynczo na tle trawnika. Jednak olbrzymia różnorodność tych roślin wymaga sporego zasobu wiadomości o ich uprawie. Przed sadzeniem iglaków trzeba poznać ich wymagania klimatyczne. Niektóre iglaki rosną dobrze w suchym klimacie, np. jodła kalifornijska (Abies concolor), świerk kłujący (Picea pungens) lub sosna limba (Pinus cembra). Inne zaś lubią stanowiska wilgotne i cieniste, jak daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii). Świerk serbski (Picea omorika) jest odporny na silne wiatry, czego nie można powiedzieć o sośnie płaczącej (Pinus wallichiana). Wszystkie gatunki i formy cisu (Taxus) znoszą dobrze niską temperaturę. Trzeba też uwzględnić wymagania glebowe tych roślin. Większość z nich lubi gleby żyzne, lekko kwaśne i wilgotne, źle natomiast rośnie na podmokłych, gliniastych. Jest też kilka gatunków, które lubią gleby bogate w wapń. Są to cedr atlantycki (Cedrus atlanticus). świerk pospolity (Picea abies) i sosna czarna (Pinus nigra). W suche lata iglaki cierpią na brak wody. Potrzebują wody przez cały rok, również podczas mroźnej zimy, gdyż transpiracja, choć nie tak intensywna, trwa u nich bez przerwy. Susza, zwłaszcza w słoneczne i bezśnieżne zimy, jest groźniejsza niż niska temperatura. Dlatego przed nadejściem zimy bez względu na opady należy je obficie podlać. Ilość wody zależy od wieku, wielkości drzewa oraz stanowiska.
Najlepszy okres sadzenia w klimacie Polski to miesiąc wrzesień i maj. Jeżeli bryła korzeniowa jest zapakowana w tkaninę workową, nie zdejmuje się jej, lecz tylko rozluźnia węzeł przy pniu. Przed sadzeniem cały system korzeniowy moczy się w wodzie. Stosunkowo duży dołek należy wypełnić dobrą ziemią ogrodową lub kompostową oraz dodać mączki bazaltowej. Ściółkowanie powierzchni gleby sprzyja bardzo wzrostowi iglaków. Do zwalczania chorób i szkodników stosuje się kilkakrotnie już wspomniane środki pomocnicze i pielęgnacyjne. Sodowe szkło wodne wzmacnia drzewo z zewnątrz. Biała emulsja olejowa Promanar zapobiega występowaniu mszyc, a także je zwalcza. Warto jeszcze opryskiwać iglaki wyciągiem z pokrzyw lub podlewać odwarem sporządzonym z wrotyczu, paproci i naparstnicy.
