Cięcie Czereśni
To cenne drzewo owocowe ma koronę z wykształconymi piętrami, w których gałęzie wyrastają we wszystkich kierunkach. W miarę powiększania się korony coraz trudniej dociera światło do jej wnętrza, wskutek czego obumierają krótkopędy i pędy owoconośne. Dlatego już od pierwszego roku należy formować luźną koronę. W pierwszym piętrzą zostawia się tylko cztery silne pędy pod kątem około 45°, luźno rozmieszczone. Dla zachowania właściwego kąta pędy odgina się lub podnosi ku górze. Pędy boczne skraca się nad zewnętrznym pąkiem. Przewodnik skraca się na takiej wysokości, aby z końcami skróconych pędów bocznych tworzył kąt 120°. Nadaje to koronie typowy kształt piramidalny.
W zależności od siły wzrostu drzewa po mniej więcej dwóch latach w odległości 1 m od pierwszego piętra można formować drugie piętro. Tworzymy je również z czterech bocznych pędów, z zachowaniem kąta 120° w stosunku do wierzchołka głównego przewodnika. Pędów wyrastających na przewodniku zarówno pomiędzy piętrami, jak powyżej górnego piętra nie skraca się w pierwszych latach, gdyż zamieniają się one szybko w pędy owoconośne. W następnych latach, w miarę potrzeby, można je skracać lub usuwać.
Charakterystyczną cechą czereśni jest tworzenie pąków kwiatowych u podstawy bocznych pędów. Pozostałe pąki są pąkami liściowymi. Nie-skrócenie długopędów po roku sprzyja tworzeniu się na nich krótkopędów z pąkami kwiatowymi. Ich skracanie natomiast powoduje wybijanie długich pędów, zabierających wiele światła. Dlatego skracanie pędów jednorocznych ogranicza się do samych przewodników rosnących na ośmiu wcześniej wybranych konarach bocznych (po cztery w każdym piętrze) oraz do przewodnika środkowego. Pędy konkurencyjne, wyrastające najbliżej przewodnika, usuwa się całkowicie. Najlepiej to robić tuż po zbiorach czereśni, czyli w lipcu, a najpóźniej w sierpniu. Efekty tego widać przy zbiorze owoców w następnym roku. Jeśli chce się obniżyć koronę starej i zbyt wysokiej czereśni, można bezpośrednio po zbiorze owoców skrócić koronę o jedną trzecią. Choroby powodujące wycieki gumy występują najczęściej na drzewach rosnących na podmokłych i ciężkich glebach.
Z dużej liczby gałęzi wybiera się osiem najlepiej rozmieszczonych w koronie i skraca je nad pędem wyrastającym na zewnątrz korony. Pozostałe gałęzie skraca się mocno, ale nie na tzw. obrączkę, lecz na czop, zostawiając część gałęzi lub pędu. Z silnych pędów wyrastających w szczytowej partii korony wybiera się jeden, najsilniejszy. Najczęściej trzeba ten pęd corocznie skracać, tak aby z pędami wyrastającymi z ośmiu gałęzi bocznych tworzył kąt 120°.
