W każdym projekcie dąży się do zachowania istniejącego ukształtowania (rzeźby) terenu. Nie zawsze jest to możliwe, bowiem często występuje konieczność dostosowania istniejącego ukształtowania powierzchni terenu do .koncepcji przestrzenno-plastycznej projektu. Zachowanie istniejącego ukształtowania powierzchni jest tym trudniejsze, im bogatszy jest program powstającego obiektu i im bogatsza jest rzeźba danego terenu. Konieczne zmiany wprowadza się przez obniżanie lub podwyższenie różnych części terenu przyszłego obiektu. W tym celu w pewnych miejscach prowadzi się wykopy, a w innych nasypy. Prace te nazywa się robotami ziemnymi. Prac związanych z wykonywaniem wykopów pod budynki, drogi, fundamenty elementów architektury ogrodowej itp. często nie zalicza się do robót ziemnych.
Zmiany ukształtowania terenu projektuje się z uwzględnieniem ich walorów plastycznych i kompozycyjnych, mając na uwadze, że prace ziemne powinny doprowadzić do wzbogacenia przestrzenno-plastycznego obiektu. W wyniku budowy nasypów można tworzyć wzniesienia o charakterze dominant, punkty widokowe, tarasy, skarpy i murki, zjazdy saneczkowe i narciarskie, osłony widokowe, przeciwwietrzne, akustyczne itp. Wykopy prowadzi się często w celu utworzenia, powiększania lub pogłębienia zbiorników wodnych. Występowanie różnic wysokości sprzyja zawsze lepszemu eksponowaniu wartości dekoracyjnych różnych układów roślin.