Roślina ta na pozór niewiele się różni od zielnych gatunków piwonii, choć jest większa i pędy ma zdrewniałe lub półzdrewniałe, ale w pełni kwitnienia przewyższa je wielokrotnie urodą kwiatów. Są one niepowszechnej wielkości (przeciętna ich średnica wynosi 15 cm, a w szczególnie dobrych warunkach — 30 cm), o budowie lżejszej, białe, kremowe, różowe i karminowe. Wszystkie odznaczają się pięknymi, subtelnymi odcieniami, a nawet płatki jednego kwiatu mają różną intensywność zabarwienia. Piwonia drzewiasta kwitnie w drugiej połowie maja.
Gatunek ten wymaga żyznej i głęboko uprawianej gleby, najlepiej piaszczysto-gliniastej, dość wilgotnej. W czasie suszy konieczne jest podlewanie, gdyż nie wolno dopuszczać do zwiędnięcia liści. Piwonię drzewiastą trzeba posadzić w miejscu słonecznym i możliwie zacisznym, a na zimę starannie zabezpieczyć przed mrozem. W tym celu nad korzeniami należy usypać kopczyk z ziemi, a jeszcze lepiej — rozłożyć kilkucentymetrową warstwę starego obornika. Ponadto dobrze jest szczelnie obstawić krzew gałęziami drzew iglastych, ale tak aby osłaniały pędy tylko do połowy wysokości. Chodzi o to, aby nie przyspieszyć wznowienia wegetacji na wczesną wiosnę, gdy są duże wahania temperatury. Cięcie przeprowadza się według zasad stosowanych do krzewów I grupy.
Roślina ta na pozór niewiele się różni od zielnych gatunków piwonii, choć jest większa i pędy ma zdrewniałe lub półzdrewniałe, ale w pełni kwitnienia przewyższa je wielokrotnie urodą kwiatów. Są one niepowszechnej wielkości (przeciętna ich średnica wynosi 15 cm, a w szczególnie dobrych warunkach — 30 cm), o budowie lżejszej, białe, kremowe, różowe i karminowe. Wszystkie odznaczają się pięknymi, subtelnymi odcieniami, a nawet płatki jednego kwiatu mają różną intensywność zabarwienia. Piwonia drzewiasta kwitnie w drugiej połowie maja.
