Jest to jedna z najpiękniejszych bylin, jednakże częściej spotykana w kwiaciarniach (jako pędzona) niż w ogrodach. Warto ją mieć na działce, gdyż urozmaici rabaty bylinowe na schyłku lata.
Wyrasta od 40 do 80 cm. Kwiaty ma duże, o płatkach jedwabistych, owalnych i ciemnym „środku” otoczonym licznymi pręcikami. Odmiany uprawne, często półpełne, różnią się między sobą wielkością i barwą kwiatów. Najładniejsze są różowe i fioletowe w różnych odcieniach oraz białe. Kwitną długo, od sierpnia aż do nastąpienia przymrozków. Charakterystyczną cechą roślin jest miękkie owłosienie pod spodem płatków kwiatowych i ciemnozielonych liści.
Zawilce najładniej wyglądają w dość dużej grupie na rabacie bylinowej, skalnej lub w pobliżu zbiornika wodnego. Doskonale nadają się na wiązanki — najlepiej wielobarwne.
Rośliny te mogą być uprawiane tylko na żyznej i wilgotnej glebie, głęboko uprawionej, gdyż mięsiste korzenie tych roślin sięgają ponad 70 cm w głąb. Zawilce dobrze się czują w miejscach półcienistych, ale obficie podlewane mogą rosnąć i w słonecznych.
Najłatwiej rozmnażać je przez podział roślin. Sadzi się co 30—50 cm. Rozmnażanie z nasion i przez sadzonki korzeniowe jest trudniejsze.
Zawilec ogrodowy jest wrażliwy na mróz i na zimę koniecznie trzeba rośliny przykrywać już w końcu października. W pierwszym i drugim roku uprawy warstwa materiału okrywającego (liście albo torf) powinna wynosić około 15 cm, później może być o połowę cieńsza.
Jest to jedna z najpiękniejszych bylin, jednakże częściej spotykana w kwiaciarniach (jako pędzona) niż w ogrodach. Warto ją mieć na działce, gdyż urozmaici rabaty bylinowe na schyłku lata.
