Jedną z pierwszych roślin, jakie działkowcy sadzą na rabatach skalnych, jest rozchodnik. Nic dziwnego, gdyż jest to roślina niezmiernie łatwa do uprawy i niewybredna. Ogólnie znany jest rozchodnik ostry (Sedum acre) porastający suche, piaszczyste brzegi lasów i wzgórza. Jego nieco płożące się pędy, okryte drobnymi, grubymi listkami, tworzą zwarte poduszki, a w czerwcu —lipcu pokrywają się obficie gwiazdkowatymi, żółtymi kwiatami. Tej swojskiej rośliny nie trzeba szukać w szkółkach ani w sklepach. Można ją znaleźć podczas wycieczki do podmiejskich miejscowości i przesadzić na rabatę. Najłatwiej przyjmuje się w kwietniu oraz sierpniu i wrześniu, choć sadzić można podczas całego okresu wegetacyjnego. Małe kępki uzyskane z podziału „poduszki” sadzi się co 10—15 cm.
Jeszcze jednym zasługującym na polecenie, choć nieco rzadszym krajowym gatunkiem, jest rozchodnik biały (Sedum album) o białych kwiatkach i brązowych listkach. Rozmnaża się go tak samo jak rozchodnik ostry.
Wartościowym gatunkiem jest rozchodnik kaukaski (Sedum spurium) nieco wyższy od poprzednich. Liście ma większe, łopatkowate, na brzegach karbowane, zebrane w rozetki i kwiaty również większe, różowe. Kwitnie o miesiąc później. Istnieją też jego odmiany kwitnące karminowo i biało.
Rozchodnik himalajski (Sedum eversii) ma również listki grube, ale okrągłe, jasnozielone z niebieskim odcieniem, bardzo dekoracyjne. Kwitnie różowo w lipcu—sierpniu.
Wymienione rozchodniki rozmnaża się przez podział, najlepiej w kwietniu lub w sierpniu, choć przyjmują się przez cały okres wegetacyjny. Trudniejsze do zdobycia gatunki można rozmnażać z sadzonek — oderwanych wierzchołków pędu z kilkoma listkami. Sadzonki takie umieszcza się w skrzynkach lub miskach z wilgotnym piaskiem albo lekką ziemią, zagłębiając na 1—1,5 cm w podłożu. Można też posadzić je na rozsadniku. Pielęgnowanie ogranicza się do umiarkowanego podlewania. Ukorzeniają się bardzo szybko i zwykle po miesiącu można je przesadzić na stałe miejsce. Jest to bardzo dobry sposób rozmnażania, gdyż umożliwia zaopatrzenie się w rośliny u innych działkowców bez uszczerbku dla ich kolekcji.
Nieocenionym gatunkiem jest rozsadnik okazały (Sedum spectabile), który różni się wyraźnie od poprzednich. Jest znacznie wyższy (40—60 cm), pędy ma grube, stojące prosto, a liście wielkie (długości do 10 cm), jajowate, mięsiste, zielone z niebieskawym nalotem woskowym. Dużą jego ozdobą są kwiaty zebrane na szczytach pędów w wielkie, płaskie baldachy. Rozwijają się bardzo powoli i kwitną przez sierpień i wrzesień, czasem nawet do połowy października. Istnieją odmiany uprawne: ‘Brillant’ — o kwiatach ciemnoróżowych oraz ‘Carmen’ — o kwiatach różowo-czerwonych, i te przede wszystkim warto sadzić.
Rozchodnik okazały nadaje się nie tylko na rabaty skalne, ale także na rabaty bylinowe mieszane, na obwódki, a na działkach o piaszczystej, suchej glebie można obsadzić rabatę tylko tym gatunkiem. Jedynym warunkiem jest zapewnienie słonecznego stanowiska.
Najłatwiej rozmnażać go przez podział w kwietniu i w sierpniu. Sadzi się co 20 lub co 30 cm.
Jedną z pierwszych roślin, jakie działkowcy sadzą na rabatach skalnych, jest rozchodnik. Nic dziwnego, gdyż jest to roślina niezmiernie łatwa do uprawy i niewybredna. Ogólnie znany jest rozchodnik ostry (Sedum acre) porastający suche, piaszczyste brzegi lasów i wzgórza. Jego nieco płożące się pędy, okryte drobnymi, grubymi listkami, tworzą zwarte poduszki, a w czerwcu —lipcu pokrywają się obficie gwiazdkowatymi, żółtymi kwiatami. Tej swojskiej rośliny nie trzeba szukać w szkółkach ani w sklepach. Można ją znaleźć podczas wycieczki do podmiejskich miejscowości i przesadzić na rabatę. Najłatwiej przyjmuje się w kwietniu oraz sierpniu i wrześniu, choć sadzić można podczas całego okresu wegetacyjnego. Małe kępki uzyskane z podziału „poduszki” sadzi się co 10—15 cm.
