Z gatunków trwałych najbardziej popularny i dekoracyjny jest mak wschodni (Papaver orientale). Ma on duże, pierzaste liście pokryte sztywnymi włoskami i olbrzymie kwiaty na wysokich, również owłosionych łodygach. Istnieją odmiany uprawne o kwiatach pojedynczych z czerwoną plamką u nasady płatków, zwykle ceglastoczerwonych, oraz odmiany o kwiatach pełnych w różnych odcieniach czerwieni, a także różowych i rzadziej białych. Wysokie odmiany dorastają do wysokości 100 cm, karłowe do 40 —60 cm. Kwitną w końcu maja i na początku czerwca. Podobny do maku wschodniego jest mak przykwiatkowy (Papaver bracteatum).
Rozkwitłe maki są niezwykle efektowne i z daleka przyciągają wzrok. Pięknie też wyglądają w wazonie, niestety, płatki ich szybko opadają. Aby przedłużyć ich istnienie, trzeba ścinać ledwo rozchylone pąki. Na działce najlepiej sadzić maki obok roślin, które rozrastają się w pełni lata, gdyż wkrótce po przekwitnięciu części nadziemne maków giną, wskutek czego tworzy się dość puste miejsce. Wiosną natomiast rosną bardzo bujnie.
Mak wschodni wymaga gleby dość żyznej, zawierającej wapno, i słonecznego stanowiska.
Rozmnażanie maku w warunkach amatorskich jest niełatwe, lepiej więc kupić rośliny wyprodukowane przez fachowców, najlepiej w doniczkach, bo łatwiej się przyjmują. Do gruntu sadzimy wcześnie na wiosnę albo w sierpniu. Chcąc przesadzić roślinę należy ją głęboko podkopać, gdy ma długie (do 100 cm), mięsiste korzenie.
Ponieważ w czasie większych mrozów maki wschodnie wymarzają, trzeba je koniecznie przykrywać na zimę dość grubą warstwą liści lub innego materiału.
Z gatunków trwałych najbardziej popularny i dekoracyjny jest mak wschodni (Papaver orientale). Ma on duże, pierzaste liście pokryte sztywnymi włoskami i olbrzymie kwiaty na wysokich, również owłosionych łodygach. Istnieją odmiany uprawne o kwiatach pojedynczych z czerwoną plamką u nasady płatków, zwykle ceglastoczerwonych, oraz odmiany o kwiatach pełnych w różnych odcieniach czerwieni, a także różowych i rzadziej białych. Wysokie odmiany dorastają do wysokości 100 cm, karłowe do 40 —60 cm. Kwitną w końcu maja i na początku czerwca. Podobny do maku wschodniego jest mak przykwiatkowy (Papaver bracteatum).
