Jest to jedna z najpiękniejszych roślin ozdobnych, zasługująca na znacznie szersze rozpowszechnienie. Szczególnie efektowne są odmiany rasy wielkokwiatowej (Begonia tuberhybrida gigantea). Roślina ta ma duże liście, nieco sercowate i niesymetryczne, o brzegach ząbkowanych. Jej główną ozdobą są duże kwiaty, średnicy 10—15 cm, o mięsistych, atłasowych płatkach i oryginalnych kształtach. Niektóre odmiany, zwłaszcza o kwiatach pełnych, przypominają róże w pełnym rozkwicie i zachwycają niezwykle intensywnymi barwami. Mamy tu całą gamę czerwieni — od ciemno-purpurowej, poprzez ognistoszkarłatną do jasnokarminowej. Piękne są również kwiaty o delikatnych odcieniach barwy różowej i żółtej oraz białe. Kwitną od połowy czerwca do końca września.
Begonie bulwiaste świetnie nadają się na rabaty, a także do skrzynek i pojemników obok altany.
Wielką zaletą begonii bulwiastej jest to, że dobrze rośnie w półcieniu, a nawet w cieniu; dzięki temu uzyskuje się efektowną dekorację tych miejsc, żadna bowiem z popularnych roślin cieniolubnych nie może urodą kwiatów konkurować z begonią.
Wymagania glebowe begonii są natomiast duże — normalnie rozwijają się tylko na glebie zasobnej, próchniczej i przepuszczalnej, ale jednocześnie stale wilgotnej, lekko kwaśnej. Jeżeli gleba jest gliniasta, trzeba zagon nawieźć mieszaniną kompostu, torfu i piasku.
Obecnie begonię bulwiastą można kupić w większych sklepach ogrodniczych, produkowana jest też często w małych gospodarstwach ogrodniczych koło cmentarzy. Sadzi się ją do gruntu w końcu maja, co 25 cm.
Przez całe lato begonie obficie podlewamy, pożądane jest tez 2—3-krotne zasilenie płynnymi nawozami.
W jesieni należy rośliny wykopać ostrożnie, aby nie uszkodzić bulw, a następnie obciąć łodygi w odległości 2 cm od nasady i oczyścić bulwy z ziemi. Bulwy przechowuje się przez zimę w pomieszczeniu suchym, chłodnym (temperatura do 10°C), luzem albo przesypane suchym torfem.
W marcu bulwy dzielimy tak, aby każda część miała choć jedno dobrze wykształcone oczko (pączek). Powierzchnię cięcia zasypujemy miałem z węgla drzewnego i zostawiamy na całą dobę na powietrzu, aby zaschły. Następnie sadzimy bulwy do doniczek z żyzną ziemią (płytko, tak aby warstwa ziemi nad bulwą miała grubość około 1 cm) i trzymamy przez 2 miesiące w pokoju ustawione w miejscu widnym, ale nie nasłonecznionym bezpośrednio. Podlewamy tak, aby ziemia była stale wilgotna, a gdy ukażą się liście, co drugi dzień zraszamy.
Do gruntu wysadzamy rośliny z jak najmniej naruszoną bryłą ziemi.
Jest to jedna z najpiękniejszych roślin ozdobnych, zasługująca na znacznie szersze rozpowszechnienie. Szczególnie efektowne są odmiany rasy wielkokwiatowej (Begonia tuberhybrida gigantea). Roślina ta ma duże liście, nieco sercowate i niesymetryczne, o brzegach ząbkowanych. Jej główną ozdobą są duże kwiaty, średnicy 10—15 cm, o mięsistych, atłasowych płatkach i oryginalnych kształtach. Niektóre odmiany, zwłaszcza o kwiatach pełnych, przypominają róże w pełnym rozkwicie i zachwycają niezwykle intensywnymi barwami. Mamy tu całą gamę czerwieni — od ciemno-purpurowej, poprzez ognistoszkarłatną do jasnokarminowej. Piękne są również kwiaty o delikatnych odcieniach barwy różowej i żółtej oraz białe. Kwitną od połowy czerwca do końca września.
